بررسی اثر بخشی آموزش به روش پروژه محور بر توسعه قابلیت های کارفرینی و مهورت های حل مسئله خلاقانه دانش آموزان

آموزش پروژه محور در دهه های اخیر به عنوان یکی از موثرترین رویکردهای یاددهی–یادگیری در ارتقای مهارت های قرن بیست ویکم معرفی شده است. این مقاله با رویکرد مروری، به بررسی نظام مند پژوهش های انجام شده در زمینه تاثیر آموزش پروژه محور بر توسعه قابلیت های کارآفرینی و مهارت های حل مسئله خلاقانه در دانش آموزان می پردازد. در ابتدا ادبیات نظری مرتبط با رویکرد پروژه محور، اصول یادگیری مبتنی بر ساختن گرایی، و نقش فعال دانش آموز در فرایند یادگیری مرور شده است. سپس با تحلیل پژوهش های داخلی و خارجی، نشان داده می شود که آموزش پروژه محور از طریق ایجاد موقعیت های یادگیری واقعی، مسئولیت پذیری و فرصت های تجربه محور، نقش چشمگیری در تقویت مهارت های کارآفرینی همچون ریسک پذیری، برنامه ریزی، خلاقیت و کار تیمی دارد. یافته ها بیانگر آن است که پروژه محور با فراهم کردن فضای حل مسئله باز، تشویق به تفکر واگرا و امکان آزمایش و خطا، توانایی دانش آموزان در حل مسئله خلاقانه را به طور معناداری ارتقا می دهد. مرور مطالعات نشان می دهد که کیفیت طراحی پروژه، میزان مشارکت دانش آموزان، حمایت معلمان و ارتباط پروژه با زندگی واقعی از مهم ترین عوامل موثر بر اثربخشی این رویکرد است. جمع بندی پژوهش ها نشان می دهد که آموزش پروژه محور می تواند به عنوان یکی از راهبردهای کلیدی در تربیت نسل آینده کارآفرین و توانمند در حل مسائل پیچیده مورد استفاده قرار گیرد، مشروط بر آنکه از برنامه ریزی دقیق، ارزیابی فرایندی و منابع کافی برخوردار باشد. این مقاله بر ضرورت توسعه حرفه ای معلمان، ایجاد زیرساخت های مدرسه پایه و استفاده از روش های انعطاف پذیر در اجرای پروژه ها تاکید می کند و پیشنهادهایی برای پژوهش های آتی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش پروژه محور ، کارآفرینی ، حل مسئله خلاقانه ، یادگیری فعال ، دانش آموزان.