نقش اخلاق گرایی قانونی در فرآیند جرم انگاری با تاکید بر نظام حقوقی ایران

این پژوهش به بررسی نقش اخلاق گرایی قانونی به عنوان یکی از معیارهای بنیادین در فرآیند جرم انگاری با تمرکز بر نظام حقوقی ایران می پردازد. پژوهش حاضر با روش توصیفی و استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است و نشان می دهد دیدگاه ها در این حوزه عمدتا میان دو رویکرد موافق و مخالف تقسیم می شوند. موافقان اخلاق گرایی قانونی، اخلاق را پایه انسجام اجتماعی قلمداد کرده و بر ضرورت حمایت قانون گذار از آن برای تقویت همبستگی اجتماعی تاکید دارند. در مقابل، مخالفان با تاکید بر نسبی گرایی اخلاق و احتمال تعارض آن با آزادی های فردی، تحمیل مبانی اخلاقی از طریق قانون را تهدیدی برای کارآمدی نظام کیفری می دانند. در نظام حقوقی ایران، با توجه به مبانی شریعت و وجدان جمعی، اخلاق گرایی قانونی جایگاه برجسته ای دارد؛ با این حال، به کارگیری آن باید مبتنی بر معیارهای منطقی، حقوقی، اجتماعی و اخلاقی باشد تا ضمن حفاظت از حقوق و آزادی های فردی، ارزش ها و هنجارهای اخلاقی جامعه نیز حفظ شده و ثبات و انسجام اجتماعی تضمین گردد. این رویکرد متعادل، امکان هم زیستی میان رعایت اخلاق جمعی و تضمین حقوق فردی را فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

جرم انگاری ، اصل ضرر ، اخلاق گرایی قانونی ، وجدان جمعی