بررسی کاربرد نانوکپسوله سازی اسانس آویشن در افزایش ماندگاری و ایمنی زیستی فرآورده های دارویی و غذایی
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 36
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MPEC03_064
تاریخ نمایه سازی: 1 آذر 1404
چکیده مقاله:
با توجه به تقاضای روزافزون برای استفاده از ترکیبات طبیعی به ویژه اسانسهای گیاهی در صنایع دارویی و و کاهش اثر بخشی زیستی باعث شده است که غذایی، محدودیت هایی نظیر تبخیر بالا، ناپایداری در برابر نود و حرارمکاری موثر مطرح گردد. در این پژوهش، کاربرد بهره گیری از فناوریهای نوین به ویژه نانوکپسوله سازی به عنوان راهکاری زیستی و پایداری عملکردی نانوکپسوله سازی اسانس آویشن (Thymus vulgaris به منظور افزایش ماند خواص آنتی میکروبیال این ترکیب در فرآورده های غذایی و دارویی مورد بررسی قرار گرفته است. اسانس و آنتی اکسیدانی قوی یکی از پرکاربردترین اسانسها در صنایع طبیعی محسوب می شود. با استفاده از روش نانوکپسوله سازی به کمک پلیمرهای زیست تخریب پذیر مانند کیتوزان یا آلژینات، امکان رهایش کنترل شده ترکیبات موثره، کاهش نرخ تبخیر افزایش مقاومت در برابر شرایط محیطی و افزایش طول عمر مفید محصول نهایی فراهم شده است. نتایج آزمایش ها نشان داد که در مقایسه با فرم آزاد، اسانس نمونه نانوکپسوله شده باعث کاهش ۸۳٪ رشد باکتری E. coli افزایش ۶۴٪ پایداری آنتی اکسیدانی و افزایش ۵۲٪ طول عمر مفید در شرایط نگهداری ۲۵ درجه سلسیوس و ۶۰ رطوبت نسبی گردید. همچنین در آزمون حسی، پذیرش کلی نمونه های نانوکپسوله شده با میانگین امتیاز ۸,۲ از ۹، به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل (۶,۵) بود ۰.۰۵ > p) یافته های این مقاله میتواند به ارتقاء فناوریهای فرآوری گیاهان دارویی، کاهش استفاده از نگهدارنده های شیمیایی مضر، و تقویت ایمنی غذایی مصرف کنندگان کمک نماید. در نهایت، نانوکپسوله سازی اسانسها به عنوان روشی موثر برای توسعه محصولات سالم و پایدار در زنجیره ارزش گیاهان دارویی پیشنهاد میگردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Abolghasem Rahbari
Department of Department of Agrotechnology, Faculty of Agriculture, Technical and Vocational University (TVU), Tehran, Iran