بررسی تاثیر توسعه مدل بومی کشت قراردادی برای گیاهان دارویی با رویکرد عدالت زنجیره ای و امنیت غذایی در استان سمنان

در دهه های اخیر کشت قراردادی به عنوان یکی از ابزارهای کارآمد برای بهبود بهره وری کاهش ریسکهای بازار و تقویت امنیت غذایی مطرح شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر توسعه یک مدل بومی کشت قراردادی برای دف بررسی تاثیر تو گیاهان دارویی با تاکید عدالت زنجیره ای و امنیت غذایی انجام شده است. روش تحقیق ترکیبی (کیفی-کمی) و به شیوه توصیفی تحلیلی طراحی شده و اطلاعات از طریق مصاحبه با خبرگان پرسشنامههای ساخت یافته و تحلیل زنجیره تامین جمع آوری گردید مطالعه موردی بر دو گونه مهم گیاه دارویی زعفران و گل گاوزبان در استان سمنان (منطقه دامغان و (شاهرود متمرکز شده است. یافتهها نشان داد که پیاده سازی مدل بومی شده کشت قراردادی، نه تنها موجب افزایش اعتماد بین کشاورز و خریدار نهایی شده، بلکه سبب کاهش نوسانات قیمت، بهبود کیفیت محصول، و ارتقاء دسترسی پایدار به نهادهها و بازار فروش گردیده است. در این میان رعایت عدالت در توزیع ارزش افزوده در طول زنجیره (از تولید تا فرآوری و صادرات نقش اساسی در پایداری اقتصادی و اجتماعی تولیدکنندگان خرد دارد. همچنین مدل پیشنهادی توانست با ارتقاء سطح درآمد خانوارهای روستایی و کاهش وابستگی به واردات برخی داروهای گیاهی به تحقق امنیت غذایی و دارویی ملی کمک کند. در پایان الگویی بومی برای کشت قراردادی پیشنهاد شد که بر پایه اصول،شفافیت تعهدات متقابل مشوقهای دولتی و پیوند با صنایع دانش بنیان طراحی شده و قابلیت تعمیم به سایر مناطق کشور را نیز داراست.

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، توسعه ، روستایی ، زعفران ، زنجیره تامین ، بومی ، عدالت زنجیره ای ، کشت قراردادی گیاهان دارویی