بررسی اثر کیفیت گزارشگری مالی، ساختار مالکیت نسبت نقدینگی و اعتبار بانکی بر نرخ بهره تسهیلات شرکتهای پذیرفته شده در بورس

هدف این پژوهش بررسی اثر کیفیت گزارشگری مالی، ساختار مالکیت نسبت نقدینگی و اعتبار بانکی بر نرخ بهره تسهیلات دریافتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی مبتنی بر داده های پانلی بوده و دوره زمانی ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱ را شامل می شود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار EViews و مدل رگرسیون با اثرات ثابت استفاده شد. یافته ها نشان داد که کیفیت گزارشگری مالی با نرخ بهره تسهیلات رابطه منفی و معنادار دارد، به گونه ای که شرکت هایی با شفافیت اطلاعاتی بیشتر، نرخ بهره کمتری پرداخت می کنند. همچنین ساختار مالکیت متمرکز و وجود سهامداران نهادی نیز تاثیر منفی بر نرخ بهره داشته و به نوعی ریسک درک شده توسط بانک ها را کاهش می دهد. در مقابل، نسبت نقدینگی تاثیری مثبت و معنادار بر نرخ بهره دارد که می تواند ناشی از تفسیر بانک ها از نقدینگی بالا به عنوان ناکارآمدی در مدیریت منابع باشد. اعتبار بانکی نیز نقش موثری در کاهش نرخ بهره ایفا کرده و حاکی از اهمیت سوابق مالی مثبت در سیستم بانکی است. نتایج این تحقیق می تواند راهنمای مناسبی برای مدیران مالی شرکت ها، تصمیم گیرندگان بانکی و سیاست گذاران حوزه بازار سرمایه جهت بهینه سازی سازوکارهای تامین مالی و کاهش هزینه های مالی باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت گزارشگری مالی ، ساختار مالکیت نسبت ، نقدینگی ، اعتبار بانکی ، نرخ بهره تسهیلات ، بورس اوراق بهادار تهران ، تحلیل پانلی ، رگرسیون با اثرات ثابت