مروری بر سیاست های توسعه انرژی های تجدیدپذیر در کشورهای آسیایی و اروپایی: راهبردهایی برای گذار از سوخت های فسیلی

  • سال انتشار: 1404
  • محل انتشار: اولین همایش ملی اخلاق حرفه ای و مسئولیت پذیری اجتماعی در مدیریت و علوم مالی با رویکرد اسلامی
  • کد COI اختصاصی: MFAEC01_040
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 46
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

پیمان تقی پور

دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران

رضا رستم زاده

دانشیار گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران

کریم اسگندری

استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

کامران سرهنگی

استادیار گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران

چکیده

افزایش قیمت نفت، به ویژه پس از بحران های سال ۱۹۷۳ و جنگ خلیج فارس در ۱۹۹۱، همراه با کاهش منابع فسیلی و تشدید قوانین زیست محیطی، کشورها را به سوی استفاده از منابع جایگزین سوق داده است. در این میان، انرژی های تجدیدپذیر به عنوان راهکاری پایدار و کم اثر بر محیط زیست مورد توجه ویژه قرار گرفته اند. با رشد مداوم بهای نفت، این منابع به گزینه ای قابل اتکا برای جایگزینی نفت و گاز تبدیل شده اند. در حال حاضر، بیش از ۸۰ درصد انرژی جهان از سوخت های فسیلی تامین می شود و این امر مهم ترین عامل آلودگی های زیست محیطی به شمار می رود، به ویژه در کشورهای در حال توسعه. در راستای مقابله با تغییرات اقلیمی و کنترل گرمایش جهانی زیر ۲ درجه سانتی گراد، کشورها بر جایگزینی منابع پاک و تجدیدپذیر تاکید دارند و اجرای سیاست های راهبردی و اجرایی را در دستور کار خود قرار داده اند. در این پژوهش، سیاست های کشورهای منتخب اروپایی و آسیایی از جمله استانداردهای سبد انرژی (RPS)، تعرفه های خرید تضمینی (FiT)، مشوق های داخلی، معافیت های مالیاتی، سهمیه بندی انرژی و نظام های تجاری بررسی شده اند. ظرفیت جهانی انرژی های تجدیدپذیر از ۱۲۲۳.۵ گیگاوات در سال ۲۰۱۰ به ۳۳۷۱.۸ گیگاوات در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است. نتایج نشان می دهد که تعرفه های خرید تضمینی در کشورهای پیشرو آسیایی و اروپایی از موثرترین ابزارها برای توسعه این نوع انرژی به شمار می آیند و می توانند نقش کلیدی در گذار به اقتصاد کم کربن ایفا کنند.

کلیدواژه ها

خط مشی گذاری, انرژی های تجدید پذیر, توسعه پایدار, سوخت های فسیلی, تغییرات اقلیمی, امنیت انرژی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.