بررسی مهارت های ارتباطی کودکان طبیعی ۷ تا ۹ ساله فارسی زبان شهر تهران در پرسشنامه ی تجدیدنظر شده ی برقراری ارتباط

مقدمه: مطالعه گزارش والدین درباره ی رفتارهای زبانی کودکشان یکی از مهم ترین روش ها برای ارزیابی جنبه های زبانی در کودکان می باشد . هدف از پژوهش حاضر بررسی مهارت های ارتباطی کودکان ۷ تا ۹ ساله فارسی زبان شهر تهران در پرسشنامه ی تجدید نظر شده ی برقراری ارتباط است . مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است . در مطالعه حاضر children communication cheklist جهت تعیین طیف نمرات مورد انتظار جنبه های کاربردشناسی ارتباط در کودکان ۷ تا ۹ ساله فارسی زبان تهران به کار برده شد . والدین ۱۰۰ کودک طبیعی پرسشنامه را تکمیل نمودند . اطلاعات وارد نرم افراز spss شده و نمرات پرسشنامه توسط آزمون T مستقل برای گروه های سنی ۷تا ۹ سال و در دو جنس در مدارس ابتدائی شهر تهران محاسبه گردید . یافته ها: نمرات زیرمجموعه های مختلف در پرسشنامه برای هر گروه سنی محاسبه شد . در زیرمجموعه های کاربردشناسی پرسشنامه تفاوت بین دو گروه سنی ۷ تا ۸ سال ۸ تا ۹ سال مشاهده شد و در بررسی نمرات جنسیت های مختلف برخی تفاوت در زیرمجموعه ها به خصوص معناشناسی، استفاده از بافت مشاهده شد . نتیجه گیری: برطبق نتایج مطالعه پرسشنامه ی برقراری ارتباط قادر است تفاوت های رشدی در کاربردشناسی گروه های سنی و جنسی ۷ تا ۹ سال را نشان دهد .

کلیدواژه ها:

پرسشنامه برقراری ارتباط ، اختلال زبان ، اختلال کاربردشناسی ، ارزیابی .