چارچوب یکپارچه برنامه ریزی و پیشگیری حریق در شهرداری ها: ارزیابی ریسک، استانداردسازی عملیات و بهبود پاسخ اضطراری

این مقاله چارچوبی نوآورانه و عملی برای برنامه ریزی پیشگیری از حریق در شهرداری های ایران پیشنهاد می کند که بر ارزیابی ریسک با روش های پیشرفته مانند روش فریم و چک فهرست ایمنی عمومی، کنترل حریق و خروجی های اضطراری تمرکز دارد. این چارچوب استانداردسازی عملیات را بر پایه مبحث سوم مقررات ملی ساختمان و کد آتش نشانی ان اف پی ای یک ویرایش دو هزار و بیست و پنج بنا نهاده و بهبود پاسخ اضطراری را از طریق سیستم فرماندهی حادثه پیش می برد. با استناد به منابع معتبر ایرانی مانند دستورالعمل طرح جامع ایمنی شهرها از انجمن کنترل بهداشت و ایمنی در صنایع ایران در سال هزار و سیصد و نود و هفت و بررسی های سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران در سال هزار و سیصد و نود و هشت، و منابع بین المللی مانند راهنمای ارزیابی ریسک حریق انجمن مهندسان ایمنی آتش در سال دو هزار و شانزده و کد زندگی ایمن ان اف پی ای صد و یک ویرایش دو هزار و بیست و پنج، این چارچوب راهکارهای پیشگیرانه برای هماهنگی بین بخشی میان شهرداری ها، سازمان های آتش نشانی و نهادهای محلی ارائه می دهد. این راهکارها بر کاهش خسارات جانی و مالی از طریق شناسایی خطرات بالقوه در بافت های شهری متراکم، مانند بازارهای سنتی و ساختمان های بلندمرتبه، تاکید دارند. نتایج پژوهش بر ضرورت ادغام ارزیابی مداوم ریسک در طرح های جامع شهری و تقویت آموزش های عملیاتی عملیاتی برای پرسنل آتش نشانی و مدیران شهرداری ها دلالت دارد، که این امر سطح ایمنی کلان شهرها را به طور چشمگیری ارتقا می بخشد. علاوه بر این، با بهره گیری از تجربیات جهانی مانند مدل های مدیریت بحران در شهرهای آسیایی، چارچوب پیشنهادی بر نظارت پویا بر سیستم های اعلام و اطفای حریق و بازرسی های منظم از سازه های فرسوده تمرکز می کند تا از گسترش حریق جلوگیری شود. در نهایت، اجرای این چارچوب می تواند به عنوان الگویی برای سایر شهرهای ایران عمل کند و پایداری ایمنی شهری را در برابر تهدیدهای نوظهور تضمین نماید.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک حریق ، استانداردسازی عملیات حفاظتی ، سیستم فرماندهی حادثه ، پیشگیری شهری