نقش اسمولیتها در کاهش آسیب غشای سیتوپلاسمی نهالهای سه گونه بلوط زاگرس در تنش کمبود آب

امروزه بررسی عکسالعملهای بیوشیمیایی از جمله افزایش میزان پرولین و قندهای محلول برگ گیاهان در برابر تنشهای خشکی برای تعیین مقاومترین گونه بسیار مورد توجه میباشد که در این تحقیق در سه گونهی بلوط مناطق جنگلی زاگرس(برودار، دارمازو و ویول) مورد آزمایش قرار گرفته است. در مقایسه بین سه گونه طی تنش خشکی، عدم افزایش معنیدار میزان اسمولیتها در برودار نسبت به دو گونه دارمازو (افزایش معنیدار گلوکز در تنش متوسط) و ویول (افزایش معنیدار پرولین در تنش شدید)، باعث شد که غشای سیتوپلاسمی برودار حتی در تنش متوسط نیز آسیب ببیند و نرخ نشت الکترولیت آن افزایش معنیداری را نسبت به کنترل نشان دهد. بنابراین عملکرد مناسبتر خصوصیات مورد بررسی در گونه دارمازو و ویول نسبت به برودار توانست برای مقاومت در برابر خشکی تا حدی به این دو گونه کمک نماید.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، نهالهای بلوط ، اسمولیتها ، نشت الکترولیت