تاثیر کلرید سدیم بر شاخص های رشد در دانهال های سه پایه پسته

بخش عمده باغ های پسته ایران در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارند و شوری زیاد خاک و یا آب آبیاری از عوامل محدود کننده رشد درختان پسته در این مناطق می باشد . در مطالعات انجام شده قبلی در گیاه پسته، اثرات شوری بر جوانه زنی بذر و یا دانه گرده (1) ، جنبه های مختلف رشد رویشی و تجمع عناصر در دانهال های گونه ها و یا ارقام مختلف پسته مورد بررسی قرار گرفته است( 3 ، 4 ، 7 ، 8 ، 9 و 10) ، ولی در مورد تاثیر تنش شوری بر واکنش های فیزیولوژیکی در گونه های پسته مطالعات کافی انجام نگردیده است . به نظر می رسد جمع آوری اطلاعات در مورد تاثیر تنش شوری بر شاخص های فیزیولوژیکی در گونه ها ویا پایه های پسته می تواند در گزینش معیارهای تحمل به شوری در این گیاه موثر باشد . تنها مطالعه مربوط به اثر تنش شوری بر فعالیت آنزیمی در پسته توسط حیدری و تفضلی (2) انجام گردیده است که وجود تفاوت در فعالیت آنزیم لیپوکسی ژناز 1 را در پایه های پسته در شرایط تنش شوری گزارش دادند و پیشنهاد کردند در گزینش پایه های مقاوم به شوری استفاده از شاخص های فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم ها نیز مورد توجه قرار گیرد . با توجه به اینکه در مورد تاثیر تنش شوری بر شاخص های بیوشیمیایی در گونه های مختلف پسته اطلاعات کافی وجود ندارد، در این پژوهش اثرات شوری کلرید سدیم بر برخی شاخص های بیوشیمیایی در ریشه و برگ دانهال های بنه Pistacia mutica ، پسته قزوینی و پسته وحشی سرخس (P. vera) مورد ارزیابی قرار گرفت .