مقایسه سبک های یادگیری در دانش آموزان با اختلالات یادگیری (نارساخوانی، نارسانویسی و ...) با کودکان عادی

فرایند یادگیری تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله سبک های یادگیری فردی و ویژگی های شناختی دانش آموزان قرار دارد. در این میان، دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری مانند نارساخوانی و نارسانویسی به دلیل تفاوت های ساختاری و کارکردی در مغز، با چالش هایی در پردازش اطلاعات روبه رو هستند که بر عملکرد تحصیلی، انگیزه و خودکارآمدی آن ها اثر می گذارد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه سبک های یادگیری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری با دانش آموزان عادی و بررسی تاثیر آموزش های تطبیقی مبتنی بر سبک های یادگیری بر عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی این گروه است. پژوهش به روش مقایسه ای-تحلیلی و با نمونه گیری طبقه ای از ۲۰۰ دانش آموز (۱۰۰ دانش آموز دارای اختلال یادگیری و ۱۰۰ دانش آموز عادی) در مدارس مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد سبک های یادگیری VARK بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. همچنین، بخشی از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تحت آموزش چندحسی قرار گرفتند تا تغییرات در عملکرد و خودکارآمدی آن ها ارزیابی شود. نتایج پژوهش نشان داد که سبک های یادگیری در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معناداری دارد و آموزش های مبتنی بر سبک یادگیری، به ویژه آموزش چندحسی، نقش موثری در بهبود شاخص های تحصیلی و روان شناختی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ایفا می کند. یافته ها بر ضرورت طراحی برنامه های آموزشی تطبیقی متناسب با ویژگی های شناختی و یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه تاکید دارند.