تببین نقش آسمان در فضای معماری با بازخوانی آن در اشعار شاعران برجسته ایرانی

تاثیر آسمان بر ابعاد مادی، روانی و معنوی حیات انسان، در آثار بسیاری از هنرمندان ازجمله شاعران و معماران بروز کرده است . بر همین اساس، این پژوهش نظری درصدد است با رویکردی کیفی، به شیوه توصیفی-تحلیلی و استدلال منطقی، با شواهدی از منابع کتابخانه ای، به بررسی نقش آسمان و مظاهر تجلی آن در اشعار شاعران برجسته ایرانی و تاثیر آن بر ابعاد جسمی، روانی و معنوی انسان و همچنین به بررسی میزان و نوع حضور و تجلی آسمان در اشعار برخی شعرا بپردازد . همچنین این پژوهش درپی یافتن پاسخی برای این پرسش است که صور ذهنی آسمان در اشعار شعرای برجسته، بیشتر بر کدام جنبه حیات انسان اعم از مادی، روانی و معنوی تاکید داشته و نمود آن در فضای معماری به چه صورت بوده است . یافته ها نشان می دهد که شعرای برجسته قرون ششم تا هشتم هجری قمری ازجمله انوری، خاقانی، سعدی، مولانا و حافظ، در برخی اشعار خود، ضمن تاکید بر نقش آسمان در تامین نیازهای انسان، از بعد مادی، روانی و معنوی، به نقش آسمان در یکی از این ابعاد، توجه و تاکید بیشتری داشته اند . همچنین نتیجه پژوهش نشان از آن دارد که در اشعار شعرای برجسته، بعد معنوی آسمان نسبت به بعد مادی و روانی، بالاترین سهم را در تامین نیازهای انسان به خود اختصاص داده است و معماران نیز همانند شعرا، علاوه بر توجه به نیازهای مادی و روانی انسان، نیازهای معنوی او را به واسطه حضور و تجلی آسمان در فضای معماری، مورد توجه قرار داده اند .

کلیدواژه ها:

معماری ، آسمان ، اشعار.