پایش سلامت و نگهداری سازه های شهری با شبکه حسگرهای مبتنی بر اینترنت اشیاء و تحلیل وضعیت

شبکه های حسگر مبتنی بر اینترنت اشیاء با فراهم سازی نظارت مداوم بر پارامترهای کلیدی مانند ارتعاش، کرنش و تنش، پایش سلامت سازه های شهری را به فرآیندی هوشمند و پیش بینانه تبدیل می کنند. این فناوری، که از حسگرهای پیشرفته مانند شتاب سنج های MEMS و سنسورهای نوری بهره می برد، امکان جمع آوری داده های بلادرنگ از سازه هایی چون پل ها و ساختمان های بلند را فراهم می آورد و الگوهای پنهان آسیب را از طریق تحلیل های مبتنی بر یادگیری ماشین آشکار می سازد. پژوهش حاضر بر ادغام حسگرهای توزیع شده با الگوریتم های تحلیلی پیشرفته تمرکز دارد تا در محیط های لرزه خیز، الگوهای آسیب را شناسایی کرده و استراتژی های نگهداری پایدار را تدوین نماید. با بررسی مطالعات موردی از تهران، جایی که پژوهشگران روشی نوین برای پردازش محلی داده ها در حسگرها ارائه داده اند و حجم اطلاعات ارسالی را به طور چشمگیری کاهش می دهند، و ابتکارات جهانی مانند سیستم های هشدار زودهنگام در ایتالیا و چین، نتایج بر تقویت تاب آوری زیرساخت ها و بهینه سازی منابع شهری تاکید می ورزد. در تهران، با تمرکز بر پایش پل های سواره رو، این رویکرد ارزیابی وضعیت پس از زلزله را تسریع می کند و مداخلات پیشگیرانه را ممکن می سازد. در سطح بین المللی، پروژه های مبتنی بر شبکه های بی سیم در مناطق پرریسک، مانند پل Queensferry در اسکاتلند، نشان دهنده کارایی پروتکل هایی چون LoRaWAN در انتقال داده های ارتعاشی است. این چارچوب، با ادغام ابرهای محاسباتی و مدل های دیجیتال توام، تصمیم گیری های مبتنی بر شواهد را در مدیریت شهری تسهیل می نماید و ایمنی کلان شهرها را به سطحی نوین ارتقا می دهد. در نهایت، این پژوهش بر ضرورت بومی سازی فناوری ها برای شهرهای زلزله خیز ایران تاکید دارد و پیشنهاد می کند شهرداری ها بر توسعه شبکه های حسگر مقاوم سرمایه گذاری کنند تا هزینه های تعمیرات را مدیریت و عمر سازه ها را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

پایش سلامت سازه ، اینترنت اشیاء ، تاب آوری لرزه ای ، نگهداری پیش بینانه ، کلان شهرهای هوشمند