بررسی عوامل رضایتمندی اجتماعی از پیاده راه ها (نمونه موردی: پیاده راه ۱۷ شهریور تهران)

پیاده راه ها به عنوان قلب تپنده شهرهای انسان محور، نه تنها مسیرهایی برای تردد ایمن هستند، بلکه بستری برای تعاملات اجتماعی، فعالیت های فرهنگی و احیای حیات شهری محسوب می شوند. این فضاهای عمومی با ایجاد محیطی عاری از ترافیک سواره، امکان بروز "حوادث مطلوب" مانند گپ زدن، تماشای مردم و لذت بردن از فضا را فراهم می آورند. موفقیت یک پیاده راه در گرو تامین همزمان ابعاد کالبدی، عملکردی و اجتماعی است که رضایتمندی کاربران را به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر رضایتمندی اجتماعی از پیاده راه ۱۷ شهریور تهران انجام شد. روش تحقیق از نوع کاربردی و به شیوه پیمایشی با رویکرد آمیخته (کمی و کیفی) بود. جامعه آماری شامل ۲۰۰ نفر از کاربران پیاده راه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته با پایایی ۰.۸۱ گردآوری و با نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها نشان داد سه عامل اصلی دسترسی-مکانی (با میانگین ۳.۸۲)، عملکردی-محیطی (با میانگین ۳.۵۴) و اجتماعی-فرهنگی (با میانگین ۳.۵۴) بیشترین تاثیر را بر رضایتمندی کاربران دارند. در بین مولفه ها، نظافت و پاکیزگی محیط (۴.۷۸) و دسترسی سواره اضطراری (۴.۴۳) بالاترین رضایت، و وجود عناصر تاریخی و هویتی (۲.۵۴) کمترین رضایت را کسب کردند. همچنین برگزاری مراسمات اجتماعی با بار عاملی ۰.۸۰ به عنوان موثرترین مولفه اجتماعی شناسایی شد. الگوی حضور کاربران حاکی از پویایی فضادر ساعات شبانه روز بود. در نتیجه پیاده راه ۱۷ شهریور با تلفیق مناسب عوامل کالبدی، عملکردی و اجتماعی توانسته رضایت نسبی کاربران را جلب کند، هر چند برای ارتقای بیشتر نیاز به تقویت عناصر هویتی و فعالیت های شبانگاهی دارد.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی اجتماعی ، پیاده راه ۱۷ شهریور ، فضاهای عمومی شهری ، طراحی انسان محور ، سرزندگی شهری