مطالعه تأثیر تاریخ کشت و آبیاری تناوبی بر راندمان مصرف آب در برنج توده چمپای کامفیروزی

حدود 75 درصد از کل برنج تولید شده در قاره آسیا از اراضی پست شالیزاری به دست می آید که عموماً تحت آبیاری باروش غرقاب دائم می باشد، این روش از تولید باعث افزایش نیاز واقعی آب مصرفی شده است. به منظور بررسی تأثیر دورآبیاری و تاریخ کشت بر راندمان مصرف آب در برنج، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات با پایه بلوک کامل تصادفی و 3 تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل دور آبیاری و فاکتور فرعی شامل تاریخ کشت بود. بر اساس نتایج حاصل از مقایسه میانگینبیشترین میزان مصرف آب مربوط به آبیاری غرقابی دائم بود. افزایش دور آبیاری از میزان آب مصرفی کاست، به طوری کهکمترین میزان آب مصرف شده مربوط به آبیاری 8 روزه بود. بیشترین آب مصرفی مربوط به کشت در تاریخ 7 تیرماه بود. افزایش دور آبیاری از میزان آب مصرفی کاست، به طوری که کمترین میزان آب مصرف شده مربوط به آبیاری 8 روزه بود. بیشترین آب مصرفی مربوط به کشت در تاریخ 7 تیرماه بود. کشت برنج در تاریخ های 30 و 22 خرداد منجر به مصرف آبکمتری از مرحله آبیاری تناوبی تا مرحله رسیدگی شد. در آبیاری به صورت غرقابی دائم بیشترین مدت زمان ( 106 روز) در دوران رسیدگی وجود داشت که آبیاری 4 روزه با آن تفاوت معنی داری نداشت ( 105 روز). اما آبیاری به صورت 8 روزه کمترین ( 98 روز) مدت زمان را برای رسیدگی دارا بود. بیشترین طول دوره رسیدگی مربوط به برنجهایی بود که در تاریخ 22و 30 خرداد ماه کشت شده بودند و برنج هایی که در تاریخ 7 تیر ماه کشت شدند کمترین دوره رسیدگی را دارا بودند

کلیدواژه ها:

برنج ، تاریخ کشت ، آبیاری تناوبی ، دوره رسیدگی