پیش بینی سلامت روانی بر اساس استحکام روانی با واسطه گری ابعاد شخصیت

مقدمه: امروزه با افزایش فشارهای زندگی و به سبب آن فشار روانی، سلامت روانی افراد به مخاطره افتاده است. در همین راستا، می توان به سبک شخصیتی و میزان استحکام روانی افراد اشاره کرد که بر سلامت روان تاثیرگذار است. هدف این پژوهش بررسی نقش پیش بینی کننده استحکام روانی در سلامت روان به دو شکل مستقیم و غیرمستقیم با میانجی گری ابعاد شخصیت خواهد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ای مقطعی ۲۷۳ دانشجوی پردیس مرکزی دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ارزیابی متغیرها با استفاده از پرسشنامه های سلامت عمومی، شخصیت پنج عاملی نئو و استحکام روانی کلاف انجام شد. داده ها با روش مدل یابی تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزارهای SPSS ۲۱ و LISREL تحلیل شد. یافته ها: مجذور خی مدل فرضی برابر با ۴۷/۲ به دست آمد، این شاخص با سطح معناداری ۱۱۶/۰ غیر معنادار بوده که بیانگر متناسب و برازنده بودن مدل هست. شاخص های برازندگی دیگر ۹۸/۰=GFI، ۹۷/۰=NFI، ۹۷/۰=CFI، ۹۳/۰=AGFI و ۰۶/۰=RMSEA  است که میزان قابل قبول مدل را داراست. متغیر تعهد، کنترل زندگی و اعتماد به نفس در روابط بین فردی به صورت غیرمستقیم توانستند سلامت روان را پیش بینی نمایند (۰۵/۰P<) و کنترل هیجان و اعتماد به نفس در روابط بین فردی به صورت مستقیم توانستند سلامت روان را پیش بینی نمایند (۰۵/۰P<). بحث و نتیجه گیری: برخی ویژگی های استحکام روانی فارغ از اثر شخصیت می توانند موجب سلامت روانی شوند که طبق یافته ها کنترل هیجان و اعتماد به نفس از اهمیت بیشتری برخوردارند. پیشنهاد می شود برای بهبود سلامت روانی این عوامل مورد آموزش قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

Mental health ، Personality dimensions ، Mental toughness ، سلامت روان ، ابعاد شخصیت ، استحکام روانی