نقش تعامل مثبت معلم و دانش آموز در سلامت روان یادگیرندگان

تعامل مثبت میان معلم و دانش آموز یکی از مولفه های بنیادین در شکل گیری محیط های یادگیری سالم و اثربخش است که تاثیر چشمگیری بر سلامت روان، رشد عاطفی و اجتماعی یادگیرندگان دارد. پژوهش های متعدد نشان داده اند که ارتباط گرم، حمایت گر و محترمانه معلم با دانش آموزان، نه تنها اضطراب و استرس تحصیلی را کاهش می دهد، بلکه احساس تعلق، اعتمادبه نفس و انگیزش درونی آنان را نیز تقویت می کند. در مقابل، تعامل منفی یا سرد، می تواند منجر به انزوا، کاهش عملکرد تحصیلی و بروز مشکلات روان شناختی شود. این مقاله با رویکردی مروری، به بررسی نقش تعامل مثبت معلم و دانش آموز در ارتقای سلامت روانی یادگیرندگان پرداخته و بر عوامل موثر در کیفیت این رابطه از جمله همدلی، احترام متقابل، ارتباط موثر، بازخورد سازنده و حمایت عاطفی تاکید می کند. یافته ها نشان می دهد که معلمان با ایجاد فضای عاطفی ایمن و مبتنی بر پذیرش، می توانند احساس ارزشمندی و امنیت روانی را در دانش آموزان تقویت کنند و زمینه رشد شناختی، هیجانی و اجتماعی آنان را فراهم سازند. در نتیجه، رابطه مثبت معلم و دانش آموز نه تنها به بهبود سلامت روانی دانش آموزان منجر می شود، بلکه به افزایش کیفیت آموزش، ارتقای جو کلاس و کاهش تعارضات رفتاری نیز کمک می کند. در پایان، مقاله بر ضرورت آموزش مهارت های ارتباطی و عاطفی به معلمان و گنجاندن مولفه های سلامت روان در سیاست های آموزشی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تعامل مثبت ، معلم ، دانش آموز ، سلامت روان ، ارتباط موثر