مقایسه میزان HCG سرم در خانم های باردار مبتلا به پره اکلامپسی نسبت به خانمهای باردار با فشار خون طبیعی

مقدمه: پره اکلامپسی به عنوان یک علت مهم پریناتال مرتالیتی و مربیدیتی در جهان باقی مانده است و همراه با خونریزی و عفونت، تریاد عوامل مرگبار مادران را تشکیل می دهند. فاکتورهای متعددی جهت تشخیص زودرس این عارضه و یا تعیین شدت و وخامت این بیماری مشخص شده است. از آنجایی که اختلال تروفوبلاستی یکی از اتیولوژی های مطرح شده در این بیماری می باشد بر آن شدیم که میزان HCG سرم را که منعکس کننده میزان فعالیت تروفوبلاست می باشد در خانم های باردار با فشار خون طبیعی و پره اکلامپسی خفیف و شدید تعیین نماییم. مواد و روش ها: این مطالعه مقایسه ای بر روی ۷۵ خانم حامله مراجعه کننده به بیمارستان عسلیان که از نظر سنی و گراویتی تقریبا همسان بودند انجام شد. خانم های حامله در سه گروه ۲۵ نفری با فشار خون طبیعی پره اکلامپسی خفیف و پره اکلامپسی شدید قرار گرفتند. سطح سرمی HCG به روش ELISA در هر سه گروه اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شد. یافته ها: میزان HCG در خانم های حامله با فشار خون طبیعی ۲۱۲۳  ۱۸۵۷۲ واحد در لیتر بود و میزان آن در خانم های حامله با پره اکلامپسی خفیف ۶۵۵۸  ۲۳۹۶۲ و در خانمهای حامله مبتلا به پره اکلامپسی شدید ۴۶۳۴  ۵۹۲۲۰ بوده است. بر اساس آزمون آماری کروسکال-والیس سطح HCG در گروه پره اکلامپسی شدید با دو گروه دیگر تفاوت آماری معنی دای را نشان می دهد (۰۰۱/۰pv <) اما بین دو گروه با فشار خون طبیعی و پره اکلامپسی خفیف تفاوت معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: سطح HCG در خانم های پره اکلامپسی شدید بیشتر از خانم های با فشار خون طبیعی و یا مبتلا به پره اکلامپسی خفیف بوده است. بنابراین افزایش HCG می تواند شدت وخامت بیماری را نشان دهد اما در مورد تشخیص زودرس بیماری ارزش چندانی ندارد.

کلیدواژه ها:

Pre-eclampsia ، βHCG ، Pregnancy ، پره اکلامپسی ، هورمون گنادوتروبین جفتی ، حاملگی ، HCG ، فشار خون