تحلیل و گونه شناسی سفال های (قرون ۶ تا ۸ هجری قمری) موجود در موزه مراغه

موزه ایلخانی مراغه یکی از موزه های تخصصی سفال در ایران است که سفال های آن منحصرا متعلق به این شهر نبوده بلکه از نقاط مختلف شمال غرب ایران سفال هایی جمع آوری و در آن نگهداری می شوند. علی رغم این که از محل یافت این سفال ها و همچنین کیفیت یافت آن ها اطلاع دقیقی در دست نیست ولی تنوع و همچنین تعداد سفال های موجود در آن از داده های کاوش ده ها محوطه غنی اسلامی فراوان تر است. یکی از ویژگی های منحصربه ­فرد این موزه، وجود تکنیک های مختلفی از سفال های متعلق به دوره ایلخانی در آن است که معرفی آن ها در قالب یک مقاله می تواند منابع ارزشمندی را در اختیار محققان قرار دهد. در این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی سعی بر آن شده­ است تا با استفاده از مطالعات میدانی و اسنادی سفال های این موزه گونه شناسی شده و ویژگی هر کدام از آن­ ها ذکر شود. سوالات این مقاله به شرح زیر می باشند: سفال های موجود در این موزه بیشتر با چه تکنیک هایی تزیین شده اند؟ سفال های این موزه از لحاظ گونه شناسی به چند دسته تقسیم­ بندی می شوند؟ بر اساس این مطالعه مشخص گردید که سفال های این موزه که همه آن ها متعلق به دوره ایلخانی هستند با تکنیک های نقش­ کنده زیر لعاب (اسگرافیتو)، نقاشی زیر لعاب (قلم مشکی و سلطان ­آباد) و نقاشی روی لعاب (زرین فام و مینایی) تزیینی شده اند. سفال های سبک کاشان نیز از رایج ترین گونه های آن به شمار می آیند که از دوره سلجوقی تولید آن ها آغاز شده بود. به غیر از آن ها سفال های بدون لعاب با تکنیک نقش اندازی به روش قالبی و همچنین کنده از رایج ­ترین گونه ها به شمار می آیند.

کلیدواژه ها:

موزه مراغه ، ایلخانی ، اسگرافیتو ، نقاشی زیرلعاب ، نقاشی روی لعاب