شخصی سازی یادگیری و تاثیر آن ها بر رشد شخصیتی دانش آموز

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شخصی سازی یادگیری بر رشد شخصیتی دانش آموزان است. روش پژوهش از نوع کاربردی و همبستگی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه وابتدایی در یک منطقه شهری در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود و تعداد ۱۵۰ نفر به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد شخصی سازی یادگیری و رشد شخصیتی بود که روایی آن ها توسط اساتید رشته روانشناسی و علوم تربیتی تایید و پایایی آن ها با ضریب آلفای کرونباخ برای شخصی سازی یادگیری ۰.۸۷ و برای رشد شخصیتی ۰.۹۱ گزارش شد.یافته های پژوهش نشان داد که میانگین دانش آموزان در متغیر شخصی سازی یادگیری و رشد شخصیتی در سطح بالایی قرار دارد. تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین شخصی سازی یادگیری و ابعاد مختلف رشد شخصیتی (اعتماد به نفس، خودباوری، مسئولیت پذیری، خلاقیت و مهارت های اجتماعی) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰.۰۱). نتایج رگرسیون خطی نیز نشان داد که شخصی سازی یادگیری تاثیر مستقیم و معناداری بر رشد شخصیتی دانش آموزان دارد (β=۰.۷۲). همچنین ابعاد شخصی سازی یادگیری شامل انعطاف در انتخاب فعالیت ها، بازخورد فردی و تطبیق محتوا با علاقه دانش آموز، همه به صورت مثبت و معنادار بر رشد شخصیتی تاثیرگذار بودند.بر اساس نتایج، شخصی سازی یادگیری به عنوان رویکردی موثر می تواند علاوه بر ارتقای عملکرد تحصیلی، ابعاد شخصیتی دانش آموزان از جمله اعتماد به نفس، مسئولیت پذیری، خلاقیت و مهارت های اجتماعی را نیز تقویت کند. بنابراین، توصیه می شود معلمان و مدیران مدارس با بهره گیری از اصول شخصی سازی یادگیری، محیط آموزشی فعال و انعطاف پذیر برای رشد همه جانبه دانش آموزان فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

شخصی سازی یادگیری ، رشد شخصیتی ، اعتماد به نفس ، مسئولیت پذیری ، خلاقیت ، مهارت های اجتماعی