بررسی اثربخشی روش تدریس همیارانه در درس املا بر پیشرفت تحصیلی و بهبود روابط عاطفی در کلاس های مقطع ابتدایی

در سال های اخیر، با تغییر رویکردهای آموزشی از روش های سنتی به روش های مشارکتی و فعال، توجه به نقش همیاری در یادگیری بیش از پیش مورد تاکید قرار گرفته است. درس املا به عنوان یکی از ارکان اصلی زبان فارسی در دوره ابتدایی، نقشی کلیدی در رشد سواد زبانی، دقت دیداری و پرورش تفکر نوشتاری دانش آموزان دارد. اما تجربه نشان داده است که شیوه های سنتی تدریس املا، به ویژه روش های مبتنی بر دیکته گویی معلم، نه تنها موجب خستگی و بی انگیزگی در دانش آموزان می شود، بلکه تاثیر چندانی در بهبود روابط عاطفی و اجتماعی آنان ندارد. ازاین رو، استفاده از روش تدریس همیارانه می تواند با ایجاد فرصت های یادگیری گروهی و تعامل مثبت بین دانش آموزان، موجب افزایش دقت، تمرکز و انگیزه در یادگیری املا شود. در این پژوهش که به شیوه توصیفی–تحلیلی انجام گرفته است، به بررسی میزان اثربخشی روش تدریس همیارانه در درس املا و نقش آن در ارتقای پیشرفت تحصیلی و بهبود روابط عاطفی در کلاس های ابتدایی پرداخته شده است. در این راستا، پژوهش با مرور ادبیات علمی داخلی و خارجی و تحلیل نتایج مطالعات پیشین نشان می دهد که همیاری در یادگیری، ضمن ارتقای مهارت های نوشتاری، به شکل گیری حس همدلی، همکاری و مسئولیت پذیری میان دانش آموزان کمک می کند. یافته ها نشان می دهد که دانش آموزانی که در محیط های همیارانه به تمرین املا می پردازند، نه تنها عملکرد بهتری در آزمون های نوشتاری دارند، بلکه روابط عاطفی مستحکم تری با همکلاسی ها و معلم خود برقرار می کنند. در نتیجه، می توان گفت روش تدریس همیارانه در درس املا، ابزاری کارآمد برای تحقق یادگیری عمیق، ایجاد انگیزه در دانش آموزان و تقویت جو عاطفی کلاس است.

کلیدواژه ها:

روش تدریس همیارانه ، درس املا ، پیشرفت تحصیلی ، روابط عاطفی ، یادگیری مشارکتی ، آموزش ابتدایی ، تعامل اجتماعی ، یادگیری فعال