تحلیل رویکرد مربیان آموزشی نسبت به تربیت شهروندان زیست محیطی

تربیت شهروندان زیست محیطی در نظام آموزشی ایران به مثابه ی بخشی از ماموریت تربیت محور و عدالت محور سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، در سال های اخیر جایگاهی فزاینده یافته است؛ با این حال، رویکرد مربیان آموزشی نسبت به این مقوله همچنان در گذار میان رویکردهای سنتی و نوین قرار دارد. تحلیل این رویکرد نشان می دهد که مربیان ایرانی غالبا در سطح نگرشی، از ضرورت آموزش محیط زیست و رفتارهای پایدار آگاهی دارند، ولی در سطح کارکردی و مهارتی، چالش هایی در انتقال و نهادینه سازی آن در learners دارند. بخش قابل توجهی از این شکاف میان نگرش و کنش ناشی از کمبود آموزش های حرفه ای میان رشته ای است؛ آموزش هایی که بتوانند پیوند میان علوم زیست محیطی، روان شناسی تربیتی و ارزش های فرهنگی ایرانی اسلامی را برقرار سازند.