مهرداد آقاشریفیان اصفهانی - هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان
عبدالرسول احمدیان - دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی

بنا بر آموزه های اسلامی انسان موجودی اجتماعی است؛ لذا اگر بتواند نقش اجتماعی و صناعتی متناسب با استعدادها، توانایی ها و علائق خود به دست آورد ، زمینه برای پیشرفت خود و جامعه، هم در ابعاد معنوی هم ابعاد اقتصادی به وجود می آورد. از دیگر سوی صنعت نزد پیشینیان به معنای عام آن، دلالت بر مطلق پیشه، هنر ، حرفه و کار بوده و راه سلوک معنوی محسوب می شده است. یکی از مؤلفه های شهر اسلامی مشاغل وکارکرد صحیح صناعات و اهل کار و هنر است . اخلاق حرفه ای صناعات، به بررسی تکالیف اخلاقی در صناعات و مسائل اخلاقی آن می پردازد. در اینجا از لابه لای متون صنفی برجای مانده از پیشینیان، چونان رساله صِناعیه، معماریه،آداب المشق،صراط السطور،فتوت نامه بنّایان و آهنگران، اهم این اصول را در 15 موضوع به عنوان اخلاق حرفه ای صناعات در شهر اسلامی نمایانده تا توشه ای فراروی اهل کار و ابتکار فراهم آید. اصولی چون جهت گیری توحیدی، نقش ذکر و ورد الهی، اقتدا بر پیشوایان توحیدی، اخلاق گرایی، کمک به فقرا ، انتخاب استاد و پیر وارسته ، رعایت سلسله مراتب ، فرهنگ کار مضاعف ، بقاء صناعت و سرمایه گذاری روی نخبگان را می توان نام برد .

اخلاق حرفه ای، صناعات ، شهراسلامی، فتوت نامه ، رسائل صنفی