اثر بخشی طرحواره درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی

این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی طرحواره درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی انجام شد این پژوهش از نوع کاربردی و نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ساری در سال ۱۴۰۴ بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵) نفر و کنترل (۱۵) (نفر) گماشته شدند. ابزارهای جمع آوری داده شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی) و ثنایی (۱۳۸۷) پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوای (۱۹۹۱)؛ شنامه دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) و پرسشنامه ناگویی خلقی تونتو (۱۹۹۷) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و تحلیل کواریانس یک متغیری انکوا) و کواریانس چند متغیری (مانکوا) انجام شد. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی تاثیر دارد. پیشنهاد میشود روانشناسان بالینی و درمانگران در مداخلات خود به ویژه در زمینهی دلزدگی زناشویی الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی از این روش درمانی استفاده کنند

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی هیجان ، مدار دلزدگی زناشویی ، الگوهای ارتباطی ، ناگویی خلقی ، تعارض زناشویی