آموزش مهارتهای فراشناختی و خودتنظیمی در مدارس: مرور تحقیقات و مدلها

و تحولات سریع در حوزه آموزش و یادگیری ضرورت توسعه شایستگیهایی را برجسته کرده است که فراتر از مهارتهای پایه ای خواندن، نوشتن و حساب است. در این میان فراشناخت و یادگیری خودتنظیمی به عنوان دو مولفه کلیدی نقش مهمی در ارتقاء عملکرد تحصیلی، انگیزش، حل مسئله و بهزیستی روانی دانش آموزان ایفا می کنند. این مقاله با رویکرد مرور نظام مند و تحلیلی، به بررسی پژوهشها و مدلهای مطرح در آموزش این مهارتها در مدارس پرداخته است. نتایج مرور نشان می دهد که مداخلات آموزشی موثر، معمولا ترکیبی از آموزش مستقیم، راهبردهای فراشناختی، ایجاد فرصتهای بازخورد مستمر و تقویت خودکارآمدی و انگیزش درونی هستند. همچنین، مطالعه های انجام شده در زمینه به کارگیری فناوری های نوین نشان دهنده ظرفیت بالای ابزارهای دیجیتال در شخصی سازی آموزش و پشتیبانی از فرایند خودتنظیمی است. با این حال چالش هایی همچون کمبود الگوهای بومی، فقدان ارزیابی های طولی و محدودیت در انتقال این مهارتها به موقعیت های واقعی یادگیری همچنان پابرجاست. این پژوهش با جمع بندی شواهد موجود، چارچوبی مفهومی برای طراحی مداخلات آموزشی اثربخش ارائه می دهد و مسیرهای پیشنهادی برای پژوهش های آتی و کاربرد در سیاست گذاری آموزشی را تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

فراشناخت ، یادگیری خودتنظیمی ، آموزش ، مهارتهای یادگیری ، انگیزش تحصیلی ، مدلهای آموزشی