پلی میان هوش مصنوعی و آموزش در مناطق دورافتاده

در این پژوهش با عنوان پلی میان هوش مصنوعی و آموزش در مناطق دورافتاده به بررسی پتانسیلهای کاربرد هوش مصنوعی در ارتقای کیفیت آموزش در مناطق محروم پرداخته شده. اهمیت این موضوع بویژه در عصر حاضر که دسترسی به منابع آموزشی و معلمین متخصص در این مناطق محدود است، غیرقابل انکار است. هدف اصلی این مطالعه شناسایی چالش ها و فرصت های بکارگیری فناوری های نوین مبتنی بر هوش مصنوعی در ایجاد سیستم های آموزشی انعطاف پذیر و مبتنی بر نیازهای محلی در مناطق دورافتاده بوده است. یافته های اصلی پژوهش بر شناسایی ابعاد روان شناختی، اجتماعی و فرهنگی جوامع محلی و نیازهای آموزشی آنها تمرکز دارد. این یافته ها نشان می دهند که بکارگیری ابزارهای هوش مصنوعی می تواند با توجه به تفاوت های فرهنگی و نیازهای ویژه دانش آموزان، برنامه های آموزشی شخصی سازی شده ای را ارائه کند و امکان دسترسی به آموزش های کیفی را برای تمام دانش آموزان در مناطق محروم فراهم آورد. این امر علاوه بر تاثیر مثبت بر کیفیت آموزش، می تواند نقش بسزایی در کاهش شکاف آموزشی بین مناطق شهری و روستایی ایفا کند و از لحاظ اجتماعی و اقتصادی موجب ارتقای سطح زندگی و فرصت های شغلی در این مناطق شود. این پژوهش، با توجه به ارتباط تنگاتنگ خود با روان شناسی آموزش، جامعه شناسی آموزش و علوم ارتباطات، نقش هوش مصنوعی در شکل گیری آینده آموزش در مناطق دورافتاده را تبیین می کند و می تواند مبنایی برای سیاست گذاری های آینده در این حوزه و تحقیقات آتی باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی آموزشی ، مناطق دورافتاده ، دسترسی به آموزش ، یادگیری الکترونیکی ، فاصله اجتماعی