ابزارها و روشهای سنجش مشارکت فعال دانش آموزان

مشارکت فعال دانش آموزان به عنوان ستون فقرات یادگیری معنادار و توسعه مهارتهای تفکر انتقادی و حل مسئله شناخته می شود. با این حال سنجش دقیق و جامع این مشارکت به ویژه در محیطهای آموزشی پویا و متنوع همواره با چالشهایی همراه بوده است. درک عمیق از ابزارها و روشهای موجود برای ارزیابی این جنبه حیاتی از فرآیند یاددهی- یادگیری برای بهبود مستمر برنامه های درسی و راهبردهای تدریس ضروری است. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل انتقادی ابزارها و روشهای گوناگون سنجش مشارکت فعال دانش آموزان است که شامل رویکردهای مشاهده ای، خود گزارشی و تحلیل داده های تعاملی می شود. یافته های این مطالعه نشان می دهد که سنجش اثربخش مشارکت مستلزم در نظر گرفتن ابعاد چندگانه، آن از جمله جنبه های شناختی، عاطفی، رفتاری و اجتماعی است. همچنین تاکید بر اهمیت هم افزایی روشهای کمی و کیفی و توجه به عوامل زمینه ای مانند فرهنگ، کلاس سن دانش آموزان و موضوع درسی برجسته شد. نتایج حاکی از آن است که تاثیر متغیرهای روانشناختی مانند انگیزش و خودکارآمدی و اجتماعی (مانند پویایی گروهی) بر الگوهای مشارکت و دقت سنجش آنها بسیار چشمگیر است. این پژوهش با ارائه یک چارچوب مفهومی به ارتقاء درک از پیچیدگی های سنجش مشارکت فعال کمک می کند. پیامدهای این مطالعه برای طراحی ابزارهای نوین توسعه راهبردهای آموزشی موثر و سیاست گذاری های مبتنی بر شواهد در راستای ایجاد محیط های یادگیری فراگیر و انگیزشی حائز اهمیت است و زمینه ساز تحقیقات آتی در این حوزه خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مشارکت فعال دانش آموزان ، سنجش آموزشی ، ابزارهای سنجش ، روشهای ارزیابی