مرور راهکارها و سیاستهای جهانی در کاهش ترک تحصیل در دوره متوسطه

ترک تحصیل در دوره متوسطه یکی از مهمترین چالشهای نظامهای آموزشی است که پیامدهای آن در سطوح فردی، خانوادگی، اجتماعی و اقتصادی قابل مشاهده است. این پدیده به کاهش سرمایه انسانی، افزایش فقر و بیکاری و تضعیف انسجام اجتماعی منجر می شود. پژوهش حاضر با هدف تحلیل و تبیین راهکارها و سیاستهای جهانی در کاهش ترک تحصیل و انطباق آنها با شرایط ایران انجام شده است. روش تحقیق بر مبنای مرور نظام مند منابع علمی داخلی و بین المللی، تحلیل انتقادی تجارب موفق و استخراج عناصر مشترک سیاستی شکل گرفته است. داده ها از پایگاه ها و گزارش های معتبر نظیر UNICEF، UNESCO و OECD و همچنین پژوهش های وزارت آموزش و پرورش گردآوری شده اند. نتایج نشان می دهد که در سطح جهانی، مجموعه ای از راهبردها از جمله حمایت مالی مشروط، برنامه های تغذیه مدرسه ای، تنوع بخشی مسیرهای تحصیلی، آموزش مهارت های زندگی و شغلی، مداخلات فرهنگی و اجتماعی و سامانه های پایش پیش هنگام (Early Warning Systems) توانسته اند نرخ ترک تحصیل را به شکل معناداری کاهش دهند. تحلیل بومی سازی این سیاست ها نشان می دهد که برای ایران، موفقیت چنین رویکردهایی نیازمند رویکردی چندبعدی و یکپارچه همراه با بهبود زیرساخت ها، بازنگری محتوای آموزشی، تقویت مشاوره تحصیلی و روانی و همکاری بین بخشی است. این تحقیق چارچوبی پیشنهادی ارائه می دهد که ضمن توجه به عناصر موفق، جهانی، بافت فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشور را نیز در نظر گرفته و می تواند به عنوان نقشه راهی عملیاتی برای کاهش ترک تحصیل در ایران به کار رود.

کلیدواژه ها:

ترک تحصیل ، راهکارهای جهانی ، آموزش متوسطه ، سیاست گذاری آموزشی ، بومی سازی