تاثیر بازخورد توصیفی بر کاهش پرخاشگری کلامی در کلاس

هدف این پژوهش بررسی تاثیر بازخورد توصیفی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کلامی در محیطهای آموزشی است. با توجه به اهمیت فضای روانی کلاس در فرایند یاددهی- یادگیری این مطالعه تلاش دارد نقش ارتباطات مثبت و آگاهانه معلم در شکل دهی به رفتارهای کلامی دانش آموزان را روشن سازد. پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی با طراحی پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل و آزمایش انجام شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه متوسطه در یکی از مدارس تبریز بوده که با روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. در گروه آزمایش، معلم به مدت شش هفته از بازخوردهای توصیفی و غیر تنبیهی در تعاملات روزانه استفاده ،نمود، در حالی که در گروه کنترل سبک معمول تدریس ادامه یافت. مدل تحلیل داده ها شامل آزمونهای آماری تی مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) برای بررسی تفاوت معنادار در شاخصهای پرخاشگری کلامی قبل و بعد از مداخله بود نتایج پژوهش نشان داد که استفاده منظم از بازخورد توصیفی موجب کاهش معنادار سطح پرخاشگری کلامی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. پژوهش حاضر بر لزوم بازاندیشی در شیوه های ارتباطی معلمان و نقش راهبردهای سازنده در تربیت رفتاری دانش آموزان تاکید دارد و میتواند گامی موثر در راستای ارتقای کیفیت تعاملات آموزشی باشد.

کلیدواژه ها:

بازخورد ، توصیفی ، پرخاشگری ، کلامی ، کلاس ، دانش آموزان