تاثیر و اثر بخشی روش تدریس فعال بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

آموزش و پرورش یکی از نهادهای مهم تعلیم و تربیت و رشد و شکوفایی افراد در اجتماع بشری بوده و در این جهت است که برنامه ریزان و سیاستگذاران آموزشی ضمن تنظیم اهداف آموزشی در هر جامعه اقدام به برنامه ریزی لازم جهت نیل به آن اهداف را انجام می دهند. عدم توجه به این اهداف رسیدن به موقعیت مطلوب و منظور آموزشی را ناقص و حتی غیر ممکن میسازد. آموزش یکی از مهمترین و جنجالی ترین فعالیتهای بشری است و به دلیل اهمیت تربیت نظرگاهها و دیدگاههای متعددی در مورد آن ارایه شده و روز به روز در حال ارایه است. در همه نظریات به سه رکن اساسی فرایند آموزش یاددهنده، یادگیرنده و محتوا و مواد آموزشی در قالب فرایند یاددهی- یادگیری یا همان تدریس پرداخته شده است هر نظریه یا دیدگاه براساس معرفت شناسی حاکم برآن نگاهی متفاوتی نسبت به تدریس دارد اما نکته مهم این است که امروز برخلاف گذشته تدریس به معنای انتقال دانش نیست بلکه نقش یاددهنده و یادگیرنده تغییر یافته است و آنچه مورد توجه جدی قرار گرفته یادگیری فعال است. یادگیری فعال از دهه ۱۹۸۰ مطرح شده و در دهه ۱۹۹۰ مورد توجه جدی قرار گرفته است و آن نوع یادگیری است که دانش آموزان را از طرق فعالیت ها و بحث های کلاسی در فرایند یادگیری درگیر میسازد و نقطه مقابل گوش دادن منفعالنه به متخصص قرار دارد دورههای ابتدایی و متوسطه با توجه به شرایط جسمی روحی و عاطفی افراد به منظور تحقق اهداف در این نهاد آموزشی ایجاد شده اند. دوران نوجوانی که همزمان با ورود به مقطع متوسطه آموزشی است شرایط جسمی و روحی متفاوتی را در فراگیران ایجاد می کند که لزوم توجه به آن برای تحقق آن اهداف بی شک امری مهم و اساسی می باشد. کیوانی و جعفری ۱۳۹۴ فالح کفشگری حیدری و یحیی زاده ۱۳۹۴ همه ی پیشرفتهای شگفت انگیز انسان زاییده یادگیری است انسان بیشتر تواناییهای خود را از طریق یادگیری به دست آورد باید

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، خلاقیت ، پیشرفت تحصیلی ، فعالیت