افسانه زمانی مقدم - وابستگی سازمانی (دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشکده مدیریت و اقتصاد)
محبوبه باغبانیان - وابستگی سازمانی (آموزش و پرورش منطقه ۸ تهران)

آینده، با تمام آشفتگی ها، ابهام ها و عدم اطمینان های خود، بی تردید تنها قضاوتی است که فرصت های بزرگ پیشتازی را در خود نهفته دارد و طبیعتا کسانی بیشتر ترین شانس بهره گیری از این فرصت ها را دارند که از پیش، خود را آماده کرده؛ در کمین آنها نشسته و برای بهره برداری از وضعیت های گوناگون متصور، تمرین نموده و آمادگی های لازم را کسب کرده باشند. در این راستا لازم است نگاه افراد نسبت به آینده به دانشی فراتر از این که آینده چه هست؟ و حتی فراتر از این که چه می تواند باشد؟ مجهز شود. جان کلام، این نگاه باید به احساسی از این که آینده چه باید باشد؟ مسلح شود. آینده پژوهی به معنای نگاه به جلو، مهارتی قابل یادگیری است و تقریبا بیش از هر مهارت دیگری می تواند برای ما مفید باشد. آینده پژوهی ما را قادر می سازد خطرها و فرصت هایی را که در آینده با آن مواجه خواهیم شد، پیش بینی کنیم و به ما فرصت می دهد پیش از آن که به دردسر بیافتیم، تصمیم بگیریم و چاره ای بیاندیشیم. در این مقاله، اهداف و ارزشهای مورد توجه آینده پژوهان مورد بررسی قرار گرفت و روش های دست یابی به آینده مطلوب با دو رویکرد اکتشافی و هنجاری به همراه مدلی سازمانی ارایه گردید.

آینده پژوهی، آینده ممکن، آینده محتمل، آینده مطلوب