رابطه بین ترجیحات یادگیری دانش آموزان و انتخاب راهبردهای تدریس اثربخش توسط معلمان

این مقاله با هدف تبیین رابطه معنادار بین ترجیحات یادگیری دانش آموزان و راهبردهای تدریس معلمان نگاشته شده است. در محیط های آموزشی امروزی، که با تنوع فراوان فرهنگی، اجتماعی و شناختی مواجه هستند، یکسان انگاری دانش آموزان و به کارگیری یک روش تدریس واحد، نه تنها ثمربخش نیست بلکه می تواند به کاهش انگیزه و عمق یادگیری بینجامد. نظریه های یادگیری نوین بر این اصل استوارند که یادگیری زمانی به حداکثر کارایی خود می رسد که بین سبک یادگیری فراگیر و سبک تدریس معلم همخوانی وجود داشته باشد. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با بررسی منابع کتابخانه ای معتبر داخلی و خارجی انجام شده است. یافته ها به وضوح نشان می دهد که معلمانی که ترجیحات یادگیری دانش آموزان خود (اعم از دیداری، شنیداری و جنبشی-حرکتی) را شناسایی کرده و راهبردهای تدریس خود را بر اساس آن تنوع می بخشند، به سطوح بالاتری از درگیری تحصیلی، رضایت مندی و پیشرفت تحصیلی در کلاس درس دست می یابند. مقاله حاضر پس از بررسی ابعاد مختلف ترجیحات یادگیری، به ارائه راهکارهای عملی و متنوع برای معلمان در جهت پیاده سازی یک محیط آموزشی همه شمول می پردازد.

کلیدواژه ها:

ترجیحات یادگیری ، راهبردهای تدریس ، سبک های یادگیری (دیداری ، شنیداری ، جنبشی-حرکتی) ، تفاوت های فردی ، اثربخشی تدریس ، تنوع بخشی آموزشی