بررسی اثربخشی روش های آموزش چندحسی در بهبود مشکلات یادگیری دانش آموزان دیر آموز

در دنیای آموزش، گروهی از دانش آموزان با عنوان 'دیرآموز' شناخته می شوند که با وجود هوش طبیعی یا نزدیک به طبیعی، در یادگیری مطالب درسی، به ویژه در حوزه هایی مانند خواندن، نوشتن، و ریاضی، با مشکلاتی روبرو هستند. این مقاله به تحلیل و بررسی جامع اثربخشی روش های آموزش چندحسی در بهبود مشکلات یادگیری دانش آموزان دیرآموز می پردازد. روش های چندحسی، با استفاده همزمان از چندین حس (دیداری، شنیداری، جنبشی، و لامسه)، فرایند یادگیری را تقویت می کنند و به دانش آموزان دیرآموز کمک می کنند تا اطلاعات را به شیوه ای موثرتر پردازش کرده و به خاطر بسپارند. یافته های پژوهشی نشان می دهد که این روش ها به طور قابل توجهی به افزایش سرعت و دقت خواندن، بهبود مهارت های دیکته و نوشتن، و تقویت حافظه کاری و تمرکز در این دانش آموزان منجر می شوند. این مقاله با مرور مبانی نظری مرتبط با روانشناسی شناختی و نظریه بار شناختی، و بررسی شواهد تجربی از مطالعات داخلی و خارجی، بر ضرورت ادغام این روش ها در برنامه های آموزشی تاکید کرده و راهکارهایی را برای معلمان و متخصصان آموزشی ارائه می دهد تا از پتانسیل کامل این رویکرد برای بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان دیرآموز بهره برداری کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش چندحسی ، دانش آموزان دیرآموز ، مشکلات یادگیری ، نارساخوانی ، یادگیری دیداری ، یادگیری شنیداری ، یادگیری جنبشی ، فناوری آموزشی