تاثیر آموزش فیزیکی بر عملکرد تحصیلی: بررسی ارتباط بین فعالیت فیزیکی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش فیزیکی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه وابتدایی یک استان مشخص بود که از میان آنها ۵۰۰ دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه فعالیت فیزیکی (PAQ)، پرسشنامه استرس ادراک شده (PSS)، آزمون توجه مداوم (CPT) و نمرات تحصیلی بود. یافته ها نشان داد که بین فعالیت فیزیکی و عملکرد تحصیلی در دروس ریاضی، علوم و زبان و ادبیات فارسی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (p < ۰.۰۱). همچنین، فعالیت فیزیکی باعث بهبود تمرکز و کاهش استرس در دانش آموزان شد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که فعالیت فیزیکی، تمرکز و استرس پیش بینی کننده های معنادار عملکرد تحصیلی هستند. فعالیت های هوازی نسبت به فعالیت های قدرتی تاثیر بیشتری بر عملکرد تحصیلی داشتند. چالش هایی مانند کمبود زمان، امکانات ناکافی و بی توجهی به اهمیت فعالیت فیزیکی شناسایی شد. راهکارهای پیشنهادی شامل ادغام فعالیت فیزیکی در برنامه های آموزشی، بهبود زیرساخت ها و مشارکت خانواده ها است. این پژوهش تاکید بر اهمیت فعالیت فیزیکی به عنوان بخشی ضروری از فرایند آموزشی دارد.

کلیدواژه ها:

فعالیت فیزیکی ، عملکرد تحصیلی ، تمرکز ، استرس ، دانش آموزان ، آموزش