کاربرد فناوری های هوشمند در ارتقای یادگیری و تعامل اجتماعی دانش آموزان مدارس استثنایی

در سال های اخیر، فناوری های هوشمند به عنوان یکی از موثرترین ابزارها برای تحول نظام آموزشی، به ویژه در مدارس استثنایی، مورد توجه پژوهشگران و متخصصان قرار گرفته اند. این پژوهش با هدف بررسی نقش فناوری های هوشمند در ارتقای یادگیری و تعامل اجتماعی دانش آموزان مدارس استثنایی شهر تهران انجام شد. روش تحقیق از نوع کاربردی–همبستگی و تحلیلی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان مدارس استثنایی تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ می باشد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای، ۵۰ دانش آموز انتخاب شدند و طی یک دوره شش هفته ای در معرض آموزش های مجهز به فناوری های هوشمند قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده شامل پرسشنامه یادگیری فعال و تعامل اجتماعی، آزمون عملکرد شناختی و مشاهدات کلاسی بود. یافته ها نشان داد استفاده از فناوری های هوشمند موجب بهبود معنادار در توانایی های شناختی (توجه، حافظه و حل مسئله)، ارتقای مشارکت اجتماعی (مشارکت کلاسی، تعامل با همکلاسی ها و بیان احساسات) و افزایش انگیزه یادگیری فعال گردید (p<۰.۰۱). تحلیل داده های کیفی نیز بیانگر افزایش تعامل موثر، تقویت خودتنظیمی و تجربه یادگیری جذاب تر بود. نتایج این مطالعه همسو با پژوهش های داخلی و بین المللی پیشین نشان می دهد که فناوری های هوشمند، علاوه بر نقش آموزشی، به عنوان عاملی موثر در ارتقای مهارت های اجتماعی و انگیزشی دانش آموزان با نیازهای ویژه عمل می کنند. بر این اساس، بهره گیری از فناوری های هوشمند می تواند به عنوان راهکاری کارآمد در بهبود کیفیت آموزش و کاهش موانع یادگیری در مدارس استثنایی ایران مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فناوری های هوشمند ، مدارس استثنایی ، یادگیری فعال ، مهارت های شناختی ، تعامل اجتماعی