تاثیر روش های تدریس فعال بر اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان با اختلالات یادگیری

پژوهش حاضر با رویکرد مروری به بررسی تاثیر روش های تدریس فعال بر اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان با اختلالات یادگیری می پردازد. اختلالات یادگیری به عنوان یکی از چالش های جدی در نظام آموزشی، نه تنها پیشرفت تحصیلی را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه انگیزه، اعتماد به نفس و احساس توانمندی دانش آموزان را نیز کاهش می دهد. مرور مطالعات نشان می دهد که بهره گیری از روش های تدریس فعال مانند یادگیری مشارکتی، حل مسئله، بازی های آموزشی و روش های مبتنی بر پروژه، می تواند نقش چشمگیری در ارتقای کیفیت یادگیری ایفا کند. این روش ها با ایجاد فرصت برای تعامل، مشارکت فعال و تجربه های یادگیری معنادار، سبب افزایش درگیری شناختی و هیجانی دانش آموزان شده و اشتیاق آنان به یادگیری را تقویت می نمایند. همچنین، تمرکز بر موفقیت های کوچک و بازخوردهای مثبت در این رویکردها به شکل گیری باورهای خودکارآمدی پایدار کمک می کند. به طور کلی، مرور ادبیات نشان می دهد که تدریس فعال می تواند یکی از موثرترین رویکردها در بهبود پیامدهای تحصیلی و روان شناختی دانش آموزان با اختلالات یادگیری باشد و از این رو می تواند به عنوان یک چارچوب کاربردی برای معلمان، مشاوران و برنامه ریزان آموزشی توصیه شود.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، اشتیاق تحصیلی ، خودکارآمدی ، اختلالات یادگیری ، یادگیری مشارکتی