استراتژی شهرداری در ترویج و انتقال تکنولوژی های معماری بومی در فرآیند توسعه شهری پایدار

در فرآیند توسعه شهری پایدار، حفظ هویت فرهنگی و معماری بومی به عنوان یکی از ارکان مهم به شمار می آید. با توجه به رشد سریع شهرها، تحول در شیوه های ساخت و ساز، و تغییرات اجتماعی، نیاز به توجه ویژه به تکنولوژی های معماری بومی و نحوه انتقال آن به نسل های جدید بیش از پیش احساس می شود. شهرداری ها به عنوان نهادهای کلیدی در مدیریت شهری، نقش بسزایی در ترویج، توسعه، و انتقال این تکنولوژی ها به جامعه شهری دارند. این مقاله به بررسی استراتژی های شهرداری ها در ترویج و انتقال تکنولوژی های معماری بومی در راستای توسعه شهری پایدار می پردازد. در این زمینه، شهرداری ها می توانند با استفاده از سیاست ها و راهبردهای مختلف مانند ایجاد مشوق های اقتصادی، وضع قوانین و مقررات حمایتی، و اجرای پروژه های پایلوت به طور موثر نقش خود را ایفا کنند. همچنین، آموزش و توانمندسازی نیروی انسانی در زمینه معماری بومی، ارتقاء آگاهی عمومی و تاکید بر مزایای زیست محیطی و اقتصادی این تکنولوژی ها می تواند به ایجاد محیطی مساعد برای رشد این نوع معماری کمک کند. یکی از رویکردهای مهم در این استراتژی، توجه به استفاده از فناوری های نوین مانند مدل سازی اطلاعات ساختمان برای تحلیل و بهینه سازی فرآیندهای طراحی و ساخت بر مبنای اصول معماری بومی است. همچنین، استفاده از این تکنولوژی ها برای بازسازی و نوسازی بافت های تاریخی و قدیمی، و ایجاد محیط هایی پایدار و هوشمند با حفظ ارزش های فرهنگی، می تواند به کاهش اثرات منفی توسعه های شهری مدرن و جلوگیری از تخریب هویت های محلی کمک کند.