مقایسه تاثیر بازی های سنتی و دیجیتال در پرورش مهارت های زبانی پایه

این پژوهش با هدف مقایسه اثر بازی های سنتی و دیجیتال بر پرورش مهارت های زبانی پایه (خواندن و نوشتن) در دوره ابتدایی انجام شد. مرور نظریه ها نشان می دهد بازی ها به عنوان محیط های فعال یادگیری می توانند انگیزش، درگیری فعال و تکرار هدفمند را فراهم کنند؛ اما طراحی بازی و محیط اجرا نقش تعیین کننده ای در اثربخشی دارند (Clark et al., ۲۰۱۶). پژوهش های آزمایشی و متاآنالیزهای اخیر نشان می دهند مداخله های دیجیتال مبتنی بر بازی معمولا تاثیرات مثبت کوچکی تا متوسط بر مهارت های خواندن و اجزای آن دارند، به شرطی که طراحی آموزشی و همراستایی با مولفه های خواندن (آگاهی آواشناختی، آوا-حروف، روان خوانی و درک) حفظ شود (Dahl-Leonard et al., ۲۰۲۴; Ostiz-Blanco et al., ۲۰۲۱). در مقابل، بازی های سنتی (چهر ه به چهره، با ابزارهای فیزیکی) می توانند مهارت های شفاهی، واژگان و تعامل اجتماعی زبانی را تقویت کنند و در برخی پژوهش های وطنی اثرات مثبت بر انگیزش و پیشرفت تحصیلی گزارش شده است (نجفی، ۲۰۲۳; اعظمی، ۲۰۱۰). مقاله ضمن مرور مبانی نظری و پیشینه، روش شناسی مطالعات مقایسه ای را بررسی و یافته های کلیدی را تحلیل می کند و در نهایت چهارچوبی تلفیقی برای بهره برداری از هر دو نوع بازی در برنامه های آموزش زبان پایه پیشنهاد می کند. پیشنهادها شامل طراحی هدفمند، ترکیب بازی های دیجیتال و سنتی در کلاس و توجه ویژه به دسترسی و شایستگی فرهنگی محتوای بازی هاست.

کلیدواژه ها:

بازی های آموزشی ، بازی های سنتی ، بازی های دیجیتال ، سواد پایه ، خواندن و نوشتن ، یادگیری تعاملی ، پرورش زبان