رابطه بین افزایش میزان تنش شوری خاک بر نسبت سدیم جذبی در اثر کاهش آب دریاچه ارومیه و تأثیرات زیست محیطی ناشی از آن بر اکوسیستم منطقه

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 666

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCASPNU01_175

تاریخ نمایه سازی: 22 فروردین 1393

چکیده مقاله:

ایران کشوری است با نواحی ساحلی، مرداب های شور وسیع همراه با اکوسیستم ها و رودهای شور و 90% سطح کشور در نواحی خشک و نیمه خشک قرار گرفته است (کوارش و همکاران، 2007). دریاچه ارومیه به عنوان دومین دریاچه شور جهان و بیستمین دریاچه بزرگ جهان بهعنوان یکی از نادرترین ذخیره گاههای بیوسفری ایران و جهان در نظر گرفته شده است. در اثر بروز پدیده کم آبی به ویژه در سالهای اخیر و عقب نشینی آب دریاچه سبب افزایش شوری خاک به ویژه در مزارع نزدیک به سواحل این دریاچه شده است. و همچنین گیاهان زراعی کشت شده در اراضی خشک و نیمه خشک با مشکل تنش های شوری و خشکی مواجه هستند. و گیاهان تحت هر دو تنش خشکی و شوری نسبت به حالتی که با هر یک از این تنش ها به تنهایی مواجه هستند، مشکل بیتری برای استخراج آب از خاک خواهند داشت (همایی، 1999) و عملکرد آنها به میزان بیشتری کاهش خواهد یافت. تأثیر شوری و خشکی به پتانسیل اسمنیک و ماتریک ارتباط دارد (کیانی و همکاران، 2009). هر دو پتانسیل ماتریک و اسمزی موجب حرکت آب از خاک به گیاه می گردد. و هر گاه شوری خاک افزایش یابد باعث حرکت آب از گیاه به خاک انجام خواهد گرفت و سبب کاهش عملکرد گیاه خواهد شد. هر گاه سدیم خاک افزایش یابد خاک تبدیل به خاک سدیمی می شود و در این صورت فرسایش پذیری آن افزایش می یابد. خاکهای سدیمی خاکهایی هستند که مقدار SAR>13 mmoh/cm و EC<4 ds/m می باشند. مشکل این خاکها سدیم بالا و پوششگیاهی کم می باشد. این خاکها فاکتور فرسایش پذیری بالایی دارند (K=0.8) که این خصوصیت سبب ضعیف شدن خاکدانه ها و تخریب خصوصیات فیزیکی شامل ضعیف شدن ساختمان خاکها، نفوذ کم آب در خاک و افزایش فرسایش خاک در این خاکها خواهد شد. (روهتون، 2011). میزان SAR بالا می تواند نشان دهنده افزایش فرسایش پذیری خاک باشد. خاک های سدیمی توانایی بالایی برای دسپرس شدن دارند. دسپرس شدن سبب شل شدن ساختمان خ اک و کاهش هدایت هیدرولیکی و افزایش فرسایش پذیری خاک می شود که این اثر دسپرس شدن برای خاک های سدیمی با PH>8/5 مشاهده شد (رنکاسامی و همکاران، 1984). افزایش شوری و سدیمی علاوه بر تأثیر بر روی خاک و میزان و کیفیت محصولات کشاورزی تأثیرات زیادی بر روی محیط زیست و جانوران موجود در سواحل ایندریاچه خواهد داشت. با توجه به اهمیت شوری خاک و سدیمی بودن خاک هدف اصلی از این مطالعه بررسی رابطه بین افزایش شوری خاک بر میزان افزایش سدیمی شدن خاک و بررسی عوارض زیست محیطی ناشی از افزایش شوری خاک بر میزان افزایش نسبت سدیم خاک که از عوارض ناشی از کاهش آب دریاچه ارومیه و عوارض زیست محیطی ناشی از آن می باشد.

نویسندگان

الهام طلایی

کارشناس ارشد فیزیک و حفاظت خاک، کارشناسی حسابداری، کارشناسی کامپیوتر نرم افزار

محمدرضا زوار

کارشناس ارشد فیزیک و حفاظت خاک، کارشناسی حسابداری، کارشناسی کامپیوتر نرم افزار

مسعود طلایی

کارشناس ارشد فیزیک و حفاظت خاک، کارشناسی حسابداری، کارشناسی کامپیوتر نرم افزار

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • حائ ع بهانی‌زاده م. 1372. شرح روشهای تجربی شیمیایی خاک. ...
  • Homaee, M. 1999. Root water uptake under non-uniform transient salinity ...
  • Kiani, A. R., Abbasi, F. 2009. Assessment of the water-salinity ...
  • Qureshi, A. S., Qadir, M., Heydari, N., Turral, H., and ...
  • Rohton, F. E., D.S. Mcchesney, and H. H. Schomberg., 2011. ...
  • Shalhevet, J. 1994. Using water of marginal quality for crop ...
  • نمایش کامل مراجع