آموزش تلفیقی دروس عمومی با مهارت های فنی: الگویی برای یادگیری معنادار

پژوهش حاضر با هدف بررسی ظرفیت ها، چالش ها و پیامدهای آموزش تلفیقی دروس عمومی با مهارت های فنی در هنرستان ها و مراکز آموزش فنی کشور انجام شده است. مسئله اصلی تحقیق، گسست ساختاری میان آموزش نظری و عملی و تاثیر آن بر کیفیت یادگیری و انگیزش دانش آموزان است. روش پژوهش به صورت کیفی و کتابخانه ای بوده و با تحلیل نظری منابع معتبر داخلی، به استخراج مفاهیم کلیدی و بررسی تجربیات آموزشی پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهد که آموزش تلفیقی موجب افزایش مشارکت ذهنی، درک کاربردی مفاهیم، و تقویت مهارت های بین رشته ای مانند تفکر انتقادی، ارتباط موثر و حل مسئله می شود. همچنین، استفاده از فناوری های نوین در آموزش تلفیقی، امکان شخصی سازی فرایند یادگیری و افزایش انعطاف پذیری آموزشی را فراهم می سازد. پژوهش نشان داد که توانمندسازی معلمان، طراحی برنامه های درسی منعطف، و بازنگری در نظام ارزشیابی از پیش نیازهای اجرای موفق آموزش تلفیقی هستند. در نتیجه، آموزش تلفیقی می تواند به عنوان الگویی موثر برای یادگیری معنادار، توسعه حرفه ای، و ارتقای سرمایه انسانی در نظام آموزشی ایران مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی ، یادگیری معنادار ، مهارت های فنی ، دروس عمومی ، برنامه ریزی درسی