محمدرضا مصلایی - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی- سرپرست آموزش نیروی انسانی
سیدحسین جزائری - لیسانس مهندسی شیمی- مهندس فرآیند جداسازی و تصفیه پروپان و بوتان و ذخیره سازی گاز مایع

یکی از دغدغه هایی که همواره ذهن مسئولین واحدها را به خود معطوف می سازد، نقش واحد مربوطه در سازمان و میزان اثرگذاری فعالیت های صورت گرفته در جهت شتاب بخشیدن به حرکت کل مجموعه در راستای تحقق چشم انداز ترسیم شده می باشد که لازمه آن برقراری ارتباط مؤثر با کارکنان است که در ادارات آموزش به معنای برگزاری دوره های مؤثر و حضور حداکثری کارکنان شرکت متبوع می باشد. از اینرو اداره آموزش شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی (SPGC) بر آن شد تا با استفاده از آموزه های مدیریت کیفیت در آموزش (ISO10015) و بهینه کاوی (BENCHMARKING) از سازمان های داخلی پیشرو در این زمینه نسبت به بازنگری و بهبود وضعیت خود اقدام نماید که این امر دو نتیجه اصلی در پی داشت: -تشکیل کمیته های فنی- تخصصی با توجه به ماهیت عملیاتی بودن شرکت –بهبود نیازهای تعریف شده الگو گرفته از استانداردهای مشاغل شرکت ملی گاز از طریق اولویت دادن به نیاز شاغل در قیاس با نیاز شغل. این مقاله به شرح مسیر طی شده و توضیح و تبیین نتایج بدست آمده می پردازد.

نرخ مشارکت جوئی، بهینه کاوی، استاندارد مشاغل، نیاز شاغل، مدیریت کیفیت در آموزش