تاثیر روش های تدریس فعال و کارگروهی بر خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

هدف این مقاله مروری، تحلیل و تبیین تاثیر روش های تدریس فعال و رویکردهای مبتنی بر کارگروهی بر پرورش و شکوفایی خلاقیت در دانش آموزان مقطع ابتدایی است. در پارادایم نوین آموزشی، که گذار از حافظه محوری به سمت مهارت محوری را تجربه می کند، خلاقیت به عنوان یکی از شایستگی های کلیدی قرن بیست و یکم شناخته می شود. مقطع ابتدایی، به دلیل انعطاف پذیری شناختی و کنجکاوی طبیعی کودکان، بستری طلایی برای پی ریزی بنیان های تفکر خلاق محسوب می شود. با این حال، روش های تدریس سنتی و منفعل، که در آن دانش آموز صرفا گیرنده اطلاعات است، اغلب به عنوان مانعی جدی در برابر این شکوفایی عمل می کنند. در مقابل، روش های تدریس فعال، از جمله یادگیری مبتنی بر پروژه، بازی های آموزشی، درام خلاق و یادگیری مشارکتی (کارگروهی)، با محور قرار دادن دانش آموز در فرایند یادگیری، او را به چالش کشیده و درگیر حل مسئله می کنند. کارگروهی، به طور خاص، با ایجاد فضایی برای تضارب آرا، ترکیب ایده ها و ایجاد امنیت روانی برای ریسک پذیری، مستقیما به تقویت تفکر واگرا کمک می کند. این مقاله با مرور نظام مند شواهد پژوهشی، نشان می دهد که چگونه ابزارهایی نظیر رباتیک، نگارش مشارکتی با ویکی، و الگوهای تفکر ساختاریافته مانند شش کلاه تفکر، می توانند به عنوان مصادیق تدریس فعال، به طور معناداری سطح خلاقیت دانش آموزان ابتدایی را ارتقا بخشند. نتایج این بررسی بر ضرورت بازنگری اساسی در پداگوژی های رایج و تجهیز معلمان به مهارت های اجرای تدریس فعال و کارگروهی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس فعال ، کارگروهی ، یادگیری مشارکتی ، خلاقیت ، دانش آموزان ابتدایی