مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی با به کارگیری مدلAHP و روش فازی (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

یکی از مراکز خدماتی که نقش عمده ای در شهر داشته و ضامن ایمنی بیشتر برای حیات بشری است، مرکز آتش نشانی است. مکان یابی به عنوان یکی از تحلیل های مکان محور تاثیر فراوانی در کاهش هزینه های ایجاد و راه اندازی فعالیت های مختلف شهری بخصوص مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی دارد. در این مطالعه با روشی نوین به مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی در شهر اصفهان پرداخته شده است. در روش پیشنهادی ابتدا با بررسی عوامل موثر در مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی، لایه های رقومی موردنظر ایجاد و وارد محیط GIS گردید، سپس با به کارگیری مدلAHP ، به مکان یابی محل مناسب ایستگاه های آتش نشانی پرداخته شد. در این بین، استاندارد سازی لایه ها به روش فازی که یکی از روش های مهم در استاندارد سازی داده های مکان محور بشمار می آید، صورت گرفت. بر اساس نتایج حاصله، بیشترین نواحی شناسایی شده برای استقرار ایستگاه های آتش نشانی در مناطق شمال غربی منطقه مورد مطالعه قرار دارند که تمرکز جمعیت و واحدهای تجاری- اقتصادی در آن ها نسبت به مناطق مرکزی کمتر است. به طور کل، متوسط اندازه نواحی شناسایی شده به طور متوسط برابر با ۵۰۰ متر مربع بدست آمد، که می بایست برای انتخاب هر یک، به نوع، شدت فعالیت و گستره ی عملیاتی آن ها در تعامل با سایر ایستگاه های آتش نشانی توجه شود. از بین کاربری های شهری پنج کاربری عمده در ارتباط با مکان ایستگاه های آتش نشانی از نظر نوع همسایگی ناسازگار شناخته شده اند که از بین آنها ضابطه کاربری های بهداشتی و درمانی با ۳۷ درصد وزن نرمال بیشترین نقش و ترمینال بین شهری با ۶ درصد وزن نرمال کمترین نقش را در مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی ایفا نمودند.

کلیدواژه ها:

آتش نشانی