هیجان مثبت، یادگیری خلاق: مدل تعاملی احساس و تفکر در فرآیند یادگیری معنادار

یادگیری معنادار، فرآیندی است که نه تنها به فعالیت های شناختی متکی است بلکه در متن عواطف و هیجانات انسانی شکل می گیرد. در این مقاله، با تکیه بر نظریه های ویگوتسکی، بندورا، راجرز، دیویی و Deci & Ryan، به بررسی تعامل دوسویه میان احساس و تفکر پرداخته می شود. یافته های نظری نشان می دهد که هیجان های مثبت، از طریق گسترش دامنه ی توجه، افزایش خلاقیت شناختی و تسهیل پردازش معنا، موجب بهبود کیفیت یادگیری می شوند. مدل «تعاملی احساس–تفکر» در این مقاله، رابطه ی پویا و بازگشتی میان برانگیختگی هیجانی مثبت، تفکر خلاق، و ساخت معنا را تبیین می کند. نتیجه گیری ها بر نقش محیط های یادگیری عاطفی–شناختی و کاربست عملی آن در کلاس های درس تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

هیجان مثبت ، خلاقیت ، یادگیری معنادار ، تعامل عاطفی–شناختی ، انگیزش درونی