تحلیل ساختاری اثر خودکارآمدی تحصیلی بر اضطراب امتحان با نقش میانجی تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان

اضطراب امتحان یکی از مهم ترین عوامل روان شناختی تاثیرگذار بر عملکرد تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان است که می تواند انگیزه یادگیری و کیفیت یادگیری را کاهش دهد. خودکارآمدی تحصیلی به باور فرد نسبت به توانایی های خود در سازمان دهی و اجرای فعالیت های لازم برای دستیابی به اهداف تحصیلی اشاره دارد. تاب آوری تحصیلی نیز توانایی فرد در مواجهه موثر با چالش ها و بازگشت سریع به تعادل پس از فشارهای تحصیلی است که می تواند اثرات مثبت خودکارآمدی بر اضطراب امتحان را تقویت کند. خودکارآمدی تحصیلی به طور مستقیم با کاهش اضطراب امتحان ارتباط دارد و دانش آموزانی که به توانایی های خود باور دارند، در موقعیت های آزمون از آرامش بیشتری برخوردار هستند. تاب آوری تحصیلی نیز نقش میانجی مهمی در این رابطه ایفا می کند و باعث می شود که اثر خودکارآمدی بر اضطراب امتحان از طریق افزایش انعطاف پذیری، مهارت های مقابله ای و مدیریت هیجانات تقویت شود. این یافته ها بیانگر اهمیت توجه به متغیرهای روانی در طراحی برنامه های آموزشی و روان شناختی برای کاهش اضطراب و ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. خودکارآمدی تحصیلی علاوه بر اثر مستقیم بر کاهش اضطراب، از طریق تاب آوری تحصیلی نیز اثر غیرمستقیم و معناداری دارد. این موضوع بیانگر آن است که تقویت باور به توانایی های فردی و توسعه مهارت های تاب آوری می تواند سازوکاری موثر برای مقابله با فشارهای تحصیلی و کاهش اضطراب امتحان ایجاد کند. محیط آموزشی حمایتی و برنامه های مشاوره ای هدفمند می توانند نقش موثری در ارتقای این سازه های روانی داشته باشند. ه خودکارآمدی و تاب آوری تحصیلی دو عامل کلیدی در کاهش اضطراب امتحان و ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان هستند. توجه همزمان به این دو سازه می تواند ضمن کاهش فشارهای روانی، باعث افزایش انگیزه، اعتمادبه نفس و بهره وری در فرآیند یادگیری شود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، اضطراب امتحان ، میانجی ، تاب آوری تحصیلی ، دانش آموزان