تحلیل روان شناختی جهت گزینی هدف: از نظریه تا تربیت هدفمند

مفهوم جهت گزینی هدف در روان شناسی و علوم تربیتی، به عنوان فرآیندی شناختی-هیجانی در تعیین و پیگیری اهداف معنادار، نقشی کلیدی در رشد فردی، یادگیری خودتنظیم شده و ارتقاء کیفیت زندگی ایفا می کند. این مقاله مروری باهدف ارائه تصویری جامع از ابعاد نظری، روان شناختی و کاربردی جهت گزینی هدف، به بررسی نظریه های بنیادین (مانند هدف گذاری، خودکارآمدی، خودتعیین گری) و مدل های عملی نظیر SMART، GROW، WOOP پرداخته و سیر تحول مفهومی این سازه را از روان شناسی سنتی تا رویکردهای مثبت نگر و فناورمحور دنبال می کند. همچنین کاربردهای این مفهوم در حوزه های آموزش، سازمان، سلامت روان و سیاست گذاری اجتماعی تحلیل شده است. مقاله ضمن شناسایی چالش های مفهومی، خلاهای نظری و کاستی های فرهنگی در ادبیات پژوهش، بر لزوم توسعه رویکردهای بین رشته ای، فرهنگ پذیر و انسان محور برای تبیین عمیق تر هدف گزینی تاکید می کند. نتایج این مرور می تواند بستری نظری و کاربردی برای طراحی مداخلات اثربخش در حوزه رشد فردی، آموزش معنادار و زیست هدفمند فراهم سازد.