ضمایر نکره در گونه های مختلف زبان گیلکی

پژوهش حاضر کاربرد ضمایر نکره را در گونه های مختلف زبان گیلکی، از زبان های ایرانی شمال غربی در کرانه دریای خزر، بررسی می کند. ضمایر نکره مانند «کسی» عبارات ارجاعی ای هستند که مصداق مشخصی در جهان خارج ندارند و دارای نقش های مختلفی در زبان ها هستند (کرافت ۲۰۲۲). هدف این پژوهش پی بردن به شباهت ها و تفاوت های گویش گیلکی غربی و شرقی و مقایسه کاربرد ضمایر نکره در زبان گیلکی این دو منطقه است. بدین منظور از چهارچوب نقشه معنایی هسپلمت (۱۹۹۷) استفاده می شود. این چهارچوب یک الگوی همگانی است که امکان توصیف و مقایسه بینازبانی و درون زبانی را برای زبان شناسان در مطالعات رده شناختی فراهم می کند. داده های پژوهش از گفتار روزمره شش منطقه در گیلان جمع آوری شده و پس از بررسی و مقایسه آنها، نقشه معنایی پیشنهادی برای هرکدام از گویش ها ترسیم شده است. یافته ها نشان می دهد که به طور کلی کاربرد ضمایر نکره در گویش های گیلکی غربی و شرقی مشابه هستند و با وجود تفاوت اندک میان آنها، این تکواژها به شکل نسبتا یکسانی توسط گویشوران این دو منطقه استفاده می شوند. استفاده از نقشه معنایی در مطالعات رده شناختی و گویش شناسی بسیار مفید بوده و می توان به کمک آن به درک عمیق تری از ساخت های نحوی و معنایی در زبان ها دست یافت.

کلیدواژه ها:

ضمایر نکره ، نقشه معنایی ، گیلکی ، رده شناسی