تحلیل حقوقی و تربیتی حق بر آموزش فراگیر در ایران با تاکید بر اسناد بین المللی

آموزش فراگیر به عنوان یکی از اصول اساسی در نظام های آموزشی معاصر، بر مبنای برابری فرصت ها و دسترسی همه افراد، به ویژه دانش آموزان دارای نیازهای ویژه، به آموزش باکیفیت شکل گرفته است. در این مقاله، با رویکردی مروری-تحلیلی، ابعاد حقوقی و تربیتی حق بر آموزش فراگیر در ایران بررسی می شود. از منظر حقوقی، قوانین داخلی، قانون اساسی، اسناد ملی و الحاق ایران به کنوانسیون های بین المللی مانند کنوانسیون حقوق کودک و کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت تحلیل شده است. از منظر تربیتی، چالش ها و فرصت های اجرایی آموزش فراگیر، شامل منابع انسانی، زیرساخت ها، و راهبردهای آموزشی مورد بررسی قرار می گیرد. یافته ها نشان می دهد که اگرچه چارچوب های حقوقی برای حمایت از آموزش فراگیر در ایران وجود دارد، اما در عمل فاصله قابل توجهی بین قوانین و اجرا مشاهده می شود. در پایان، پیشنهادهایی برای تقویت هم افزایی بین حوزه حقوق و آموزش ارائه می شود تا اجرای موثر آموزش فراگیر در نظام آموزشی کشور تسهیل گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، حقوق آموزشی ، کنوانسیون حقوق کودک ، آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه ، برابری فرصت ها