شفافیت به عنوان ابزار مدیریت ریسک در صنعت بانکداری: بررسی تجربیات جهانی

عدم اطمینان در مورد بانکها ناشی از داراییهای خاص، وامها و داراییهای تجاری به طور خاص است که خطرات آنها به سختی قابل مشاهده یا تغییر آسان است. از طرفی اهرم بالای بانکها که مشکلات نمایندگی را به همراه دارد، عدم قطعیت در داراییهای آن ها را تشدید میکند. به دلیل وجود ابهام در داراییهای بانک، موسسات بزرگ رتبهبندی همچون مودیز و S&P و فیتچ دارای اختلاف نظر درخصوص رتبهبندی بانکها میباشند. از طرفی در ایران تا مقطع پژوهش حاضر درخصوص بانکها رتبهبندی صورت نگرفته است و رتبهبندیهای صورت گرفته در سایر موارد از جمله سامانه رتبه بندی ایران دارای نواقصی میباشد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی متدلوژی موسسات مختلف رتبهبندی جهانی و چالشهای موجود در ایران در خصوص رتبهبندی بانکها و بررسی ضرورت افزایش شفافیت در حوزه بانکی میباشد. جهت انجام پژوهش، اقدام به مطالعه متدلوژی موسسات رتبهبندی جهانی و مکانیسمهای داخل ایران نموده و ابهامات و چالشهای محیط ایران درخصوص افزایش شفافیت در صنعت بانکی ارائه گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده وجود تفاوت در دستورالعملهای موسسات بین المللی درخصوص رتبهبندی در صنعت بانکی بوده و در ایران نیز به دلیل عدم وجود ساختارهای قوی و مشکل دسترسی به دادهها، یافتهها هم بر وجود و هم بر اصلاح مقررات بانکی و ضرورت افزایش شفافیت در حوزه بانکی دلالت دارد.

کلیدواژه ها:

شفافیت ، موسسات رتبه بندی جهانی ، صنعت بانکی