اکولوژی و تنوع فیتوپلانکتونهای ناحیه ساحلی دریاچه شهدای خلیج فارس (چیتگر)-زمستان ۱۴۰۳ و مقایسه آن با مطالعات پیشین بر اساس شاخص مشابهت جاکارد

دریاچه های شهری یکی از ارکان اصلی مزایای اکوسیستم آب شیرین هستند. این دریاچه ها با داشتن استفاده های مختلف مستقیم و غیر مستقیم برای رفاه انسانها ارزشمند هستند. در این پژوهش تنوع و ترکیب فیتوپلانکتونهای دریاچه شهدای خلیج فارس (چیتگر) به عنوان بزرگترین دریاچه مصنوعی شهر تهران در فصل زمستان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از ناحیه ساحلی شمال شرق دریاچه انجام شد. بر اساس بررسیهای میکروسکوپی در مجموع ۳۰ تاکسون متعلق به ۴ شاخه شامل ۱۶ تاکسون از شاخه باسیلاریوفیتا، ۵ تاکسون از گروه داینوفیتا، ۵ تاکسون از شاخه کلروفیتا و ۴ تاکسون از سیانوفیتا شناسایی شد. شاخص جاکارد برای بررسی شباهت تاکسونهای شناسایی شده در این پژوهش با مطالعات پیشین محاسبه شد. بر این اساس درصد شباهت بسیار پایین بوده و علیرغم تطابق ترکیب جمعیت در غلبه گروه دیاتومهها تفاوتهایی در حضور یا عدم حضور برخی جنسها مشاهده شد. این تفاوتها میتواند به دلیل بالاتر بودن تنوع گونه ای شاخه باسیلاریوفیتا در مطالعه حاضر در فصل زمستان دریاچه مربوط باشد. با توجه به نتایج چشمگیر این پژوهش در مقایسه با تحقیقات قبلی و ثبت رکورد جدیدی از تنوع و تعداد گونههای فیتوپلانکتون در دریاچه پارک چیتگر به نظر میرسد اکوسیستم دریاچه محیط مناسبی برای رشد دیاتومه ها فراهم نموده. بر این اساس انجام مطالعات سالانه برای مدیریت صحیح فعالیتهای تفریحی و حفظ پایداری اکوسیستم برای مدیریت صحیح و کارآمد دریاچه چیتگر ضروری است.

کلیدواژه ها:

فیتوپلانکتون ، دریاچه مصنوعی ، دریاچه شهدای خلیج فارس ، دریاچه چیتگر ، شاخص مشابهت جاکارد